De veerkracht van kinderen werkt inspirerend

8 februari 2024

In het onderwijs hebben we geleerd dat de omstandigheden gunstig moeten zijn om tot leren te komen. Daar investeren we in. Zaterdagavond keek Joost Vriens op televisie naar twee energieke leerlingen. Hij werd eraan herinnerd dat elke leerling een wil om te leren heeft en veerkrachtig is, ook in moeilijke omstandigheden. En dat inspireert!

Soms zijn de omstandigheden niet echt goed om tot leren te komen: een te drukke klas, onrust thuis, niet altijd een leerkracht omdat er een lerarentekort is, de verleiding van sociale media. Als je ruzie hebt met een vriendin, dan is het niet zo gemakkelijk om de nieuwe rekensom te maken of woordjes te vertalen. Aandacht voor de omstandigheden, aandacht voor de factoren buiten je: we doen allemaal ons best om de omstandigheden zo goed mogelijk te maken.

Drie dagen geleden zag ik een item in Nieuwsuur over de effecten van de wachtlijsten voor minderjarige asielzoekers die naar school willen gaan.

Het item was gedurende de avond al een paar keer aangekondigd en ik zette me schrap voor een scherp, dramatisch verhaal over slechte omstandigheden en dat het moeilijk is om naast het onderwijs voor ‘onze’ leerlingen ook nog te investeren in de ‘buitenlandse’ leerlingen. De boodschap die ik verwachtte was: het onderwijs schiet tekort.

Ik werd verrast. Want ik zag, in het korte fragment, jonge middelbare scholieren (Mahrosh en Agata) die goed konden vertellen wat de problemen waren (ze moesten vaak verhuizen en dus vaak naar een andere school en weer wachten want er was een wachtlijst), die goed Nederlands spraken, die graag wilden leren en die binnen de gegeven omstandigheden naar oplossingen zochten.

Ik zag veerkracht. Ik zag inzicht. Nee, het is niet fijn om steeds naar een andere school te gaan. Steeds afscheid moeten nemen van vrienden is moeilijk, hoor. Maar ik zag schittering in hun ogen, een glimlach op hun gezicht, er werd gedanst. Misschien zijn ze blij omdat ze in een veilig land zijn. Omdat ze onderwijs krijgen. Omdat ze zich gewaardeerd voelen; er komt een cameraploeg aan hen vragen hoe het is. Ze komen op TV.

De situatie is niet goed en moet veranderen. Maar deze jonge mensen hebben mijn brillenglazen van leraar zijn schoongepoetst. De veerkracht, de levensvreugde, de openheid. Aanwezig in elk kind dat ik tegenkom. Een kind is flexibel en kan zich aanpassen aan omstandigheden. Er is in ieder mens een wil om te leren. Om een doel te hebben en te bereiken.

Wat raakte me nu in dit filmpje?
Dat ik regelmatig door de lastige omstandigheden heen moet kijken, die even aan de kant wil zetten om de veerkracht van de jonge mensen te zien. Dat ik zo af en toe stil wil staan bij mijn eigen veerkracht. ‘Ik wil wetenschapper worden’ vertelt Agata in het filmpje, met een brede lach. Dat is haar houvast. Dat is haar brandstof om toch door te gaan. Ik neem me voor om regelmatig stil te staan bij: welke bijdrage wil ik leveren? En waarom?

Mijn gedrevenheid werd weer wakker. Het onderwijs is bedoeld om jezelf te ontwikkelen, zodat je kunt leren met beperkende omstandigheden om te gaan en een volgende stap te zetten.

In de online onderwijs-Sangha staan we stil bij dit soort uitdagingen. Om van elkaar te leren en goed voor onszelf te zorgen. Dan kunnen we ook goed voor de kinderen zorgen.  Meer informatie over ons vind je hier.  Je bent van harte uitgenodigd om online deel te nemen komende zondagavond. Als je deel wilt nemen, kun je een mail sturen naar Baltus van Laatum, die je dan een link stuurt van onze bijeenkomst.

Joost Vriens was docent Levensbeschouwing en is nu bezig om een bijdrage te leveren aan het verbinden van mindfulness met onderwijs en onderwijsvernieuwing.