'Werken met Toon’ biedt zoveel moois

23 februari 2015

Marlies Bolsius ontdekt dat goede relaties blijvend zijn. Toon verliet haar school zes jaar terug, nu staat hij weer op de stoep. ‘Juf, wilt u me helpen?’ Een bijdrage.

Een aantal jaren geleden stapte een moeder mijn kantoor binnen met de vraag of Toon, haar 4-jarige zoon met het syndroom van Down welkom zou zijn op onze school. Er volgden een aantal intensieve gesprekken.

Maar op een winterse maandagmorgen stapte Toon de kleuterklas in.
Er stak prompt een ‘stevige storm’ op onder enkele ouders die vreesden dat hij té veel zorg nodig zou hebben,  dat dit ten koste zou gaan van de andere kinderen uit de groep. En er waren  leerkrachten die met de nodige pedagogisch onderbouwde bedenkingen kwamen. Ze vreesden dat ze ook aan de beurt zouden komen om een kind als Toon in hun klas op te nemen.

Toon en zijn klasgenootjes hadden geen bezwaar, zelfs geen enkele bedenking!
‘Spelen met Toon’ haalde in zijn klasgenoten onvermoede talenten naar boven, zowel  bij hem als bij hen! ‘Werken met Toon’ gaf inzicht in je eigen beperkingen, bij groot en klein. Het socialiseringsproces kreeg  door de aanwezigheid van Toon een enorme lift.

Drie jaar lang kon hij bij ons blijven.
Toen was Toon (en zijn ouders)  toe aan een meer gespecialiseerde school. Een plek waar zijn ontwikkelingskansen beter vorm zouden kunnen krijgen. Bij zijn vertrek schreef  ik een gedicht. Het kwam recht uit mijn hart.

TOON

Op het eind van deze week ga jij onze basisschool verlaten.
Wat zullen wij jou missen op De Pijler
Jouw typische dribbel door de gang die vaak aanleiding was om vanachter onze laptop te komen.
Jouw stralende glimlach die ons de betrekkelijkheid van  alle beslommeringen deed inzien.
Jouw ondeugende oogopslag die ons meelokte naar jouw wereld vol humor
Jouw stevige knuist  die ons soms bij de hand nam om een andere weg in te slaan

DANK JE TOON,  VOOR ALLES WAT JIJ MET ONS DEED……!

Nu,  zes jaar later staat Toon met zijn moeder weer bij mij op de stoep.
“Juf Marlies, Toon zit op zijn huidige school midden in de ontwikkeling van een leesproces. Het komt aardig op gang, maar hij zou er thuis ook het een en ander  aan kunnen doen.  Het is Toon’s eigen idee om jouw hulp daarbij in te roepen!”

En zo komt Toon nu elke week één of twee uurtjes bij mij.
De zon schijnt aan de keukentafel en aan ons bureau!

Marlies Bolsius, ex-schoolleider De Pijler en lid van het secretariaat Nieuwe Mensheid