Toch vroeg ik hem een keer, wat hij dan wilde worden later, om zijn geld te verdienen. 'Voetballer,' was het voor de hand liggende antwoord. Voorzichtig probeerde ik uit te leggen dat de kans dat hij met voetballen rijk zou worden, nogal klein was. 'Dan word ik gamer.' Waarmee voor hem het gesprek afgelopen was.

Twee weken geleden wilde ik toch met hem eens een schooltas gaan kopen. Als dat vlak van te voren zou moeten, waren misschien alle leuke tassen al op. Hij weigerde mee te gaan, natuurlijk. Na enig onderhandelen wilde hij dan wel meegaan, maar pas toen ik erin toestemde de tas te kopen om hem in de kast te leggen – gewoon voor het geval dát, je weet nooit, misschien, ooit eens, als hij nog eens een schooltas nodig zou hebben. In de winkel wees hij de eerste de beste tas aan. Drie minuten later en 50 euro armer stond ik weer met hem buiten. De tas verdween op de plank, hoog boven de jassen op de gang.

Vorige week moesten er schoolspullen gekocht worden. Maar dat ging hij natuurlijk niet doen. Na weer een onderhandelingsronde wilde zijn zus het dan wel voor hem halen, dan zou hij het deze week – maar alleen de eerste week – misschien wel eens proberen op school. Dat was nog te overzien, besloot hij: maandag vrij, dinsdag alleen kennismaking en pas woensdag de eerste lessen. Donderdag en vrijdag alweer een verkort rooster.
Op de laatste vrijdag waren de boeken gekomen. Die moesten nog gekaft worden. Maar dat ging hij natuurlijk niet doen. Andere zus vindt dat gelukkig een leuk klusje, dus zij deed dat dan wel. 'Of is dat raar, mam?' had ze gevraagd. Nee hoor, mam was allang blij.

Afgelopen weekend gingen ze nog een keer naar zee, vanwege het mooie weer. Toen ze voor de laatste keer van het strand terugliepen, ingepakt in een handdoek, zijn vest met capuchon diep over de ogen vanwege de wind en de striemende zandkorrels, hield hij de hand van z'n moeder stevig vast. Z'n zussen en beste vriend renden al vooruit naar de auto. 'Mam,' had hij gezegd, nauwelijks hoorbaar boven de wind uit, 'ik ga volgende week naar school, hè?'

Vanavond hebben we samen wat voetbalplaatjes opgezocht en uitgeprint. Voor de collage die hij morgen gaat maken, op school, als kennismakingsactiviteit. Zo was de overwinning deze zomer inderdaad voor hem. Een overwinning op zichzelf.

Hartger Wassink is vader van drie kinderen. Hij werkt als medewerker van het NIVOZ Forum aan de verbetering van de dialoog tussen onderzoek en praktijk in het onderwijs. Daarnaast helpt hij als zelfstandig adviseur leraren, leidinggevenden en bestuurders bij het voeren van de professionele dialoog in de school.