The Voice in Hengelo: 'You'll never walk alone'

12 juni 2015

Bea Driessen is 26 jaar werkzaam in het onderwijs en heeft een boek ‘Bijzonder Gewoon, Gewoon Bijzonder’ geschreven over haar ervaringen op ‘t Korhoen, een zmlk-school  in Hengelo. Ze deelt deze columns met andere leraren en onderwijsbetrokkenen. Haar bijdrage: ‘You'll never walk alone'.

Het is onze jaarlijkse kampweek en het is de laatste avond. De traditionele bonte avond is vervangen door de eigentijdse talentenjacht ‘Korhoen got Talent’.

De hele middag heeft er een nerveuze sfeer gehangen in de kampeerboerderij. Alles is tot in de puntjes voorbereid. De leerlingen doen, met een beetje ondersteuning van ons, zoveel mogelijk alles zelf. Zo hebben we onze eigen geluidsman, onze eigen visagiste, onze eigen cateraars en niet te vergeten onze zeer deskundige jury, bestaande uit drie leerlingen en een ingevlogen leerkracht die gelijk als gast-jurylid mag plaatsnemen.

En nu is het dan zover. Alle artiesten zijn in vol ornaat aanwezig, de meegebrachte kleding is zo hier en daar wat gekreukeld uit de koffer gekomen, maar de make-up zit er strak op.

De eerste act wordt professioneel aangekondigd en vanaf act één tot en met act twintig is het een aaneenschakeling van dans, zang en playback-acts waar menig echte artiest nog wat van kan leren. Van Bob de Bouwer tot Tarzan, van Krezip tot Ali B, er komt van alles voorbij, het aanbod is zeer gevarieerd.

En het ontroert ons tot op het bot. Wij, als begeleidend team, kijken elkaar geregeld aan en onze blikken zeggen genoeg. Het is zo mooi om de puurheid van deze leerlingen te zien. Ze gaan helemaal op in hun rol en geven zich met hart en ziel over aan hun act. Natuurlijk zijn er zenuwen en is er soms een aarzelend begin. Maar iedereen reageert zo enthousiast op alle acts, dat de zenuwen al snel verdwenen zijn.

Dat is ook zo mooi om te zien; er is geen oordeel, iedereen mag doen wat hij of zij wil.

De jury is als geen ander eerlijk en oprecht in hun commentaar. Er wordt kwistig gestrooid met tienen, maar er zitten ook magere zesjes bij. Ze gaan, zoals jurylid ‘Nick’(van Nick en Simon)zegt ‘vooral op hun gevoel af’. Wie beweert nu nog dat leerlingen met ASS moeite hebben met het omgaan met gevoelens?

Het ingevlogen gastjurylid houdt het niet droog. De papieren zakdoekjes zijn niet aan te slepen. Ik ga even naar buiten met leerling P., een kind met een matige gedragsstoornis. Voor hem duurt het te lang. Hij heeft een boze uitbarsting, maar een sigaretje en een rustig gesprek doen hem goed en we gaan weer naar binnen.

We vallen midden in de act van leerling M., een leerling met autisme. De muziek staat heel zacht vanwege een technisch probleem, maar dat versterkt nu juist de kracht van dit lied. Hij zingt zachtjes het lijflied van FC-Twente ‘You never walk alone’.  Iedereen zingt en deint zachtjes met hem mee.

Ik kijk naar M. in zijn rode jasje met pailletten en zijn rode carnavalshoed op en ik krijg kippenvel. Ik kijk naar onze leerlingen, ieder met zijn eigen unieke talenten, nog volop in ontwikkeling. Zolang ze bij ons op school zijn is het in elk geval ‘You never walk alone’.

Nog nieuwsgierig naar de winnaar?

Bea Driessen, groepsleerkracht VSO-ZMLK ’t Korhoen in Hengelo