Problemen met de verbinding

15 maart 2023

Het wás al niet zo'n goede week. Er waren enkele incidenten geweest, wat confrontaties tussen leerlingen en een vals brandalarm waarbij velen wat hoog in de emotie zaten. En dan ontploft Steven, midden in de klas. Leerkracht Bart Heeling is erbij en probeert te de-escaleren.

Vandaag doen we het écht even rustig aan en Steven (diagnose hoogbegaafd en gevoelig voor prikkels) zit achter zijn Chromebook met de koptelefoon op. Eigenlijk had hij helemaal geen zin om naar school te gaan, 'maar ik moest van m'n moeder'.
‘We zijn blij dat je er bent kerel!’

Er zijn deze week wat problemen met de verbinding. Sociaal én WiFi. Steven raakt meer en meer geprikkeld achter het Chromebook en begint flink te mopperen in het Engels. Anderen reageren op zijn uitlatingen.

‘Shut up!!’ roept hij plots, gooit z'n stoel om en loopt dreigend de klas in. Het vult de hele ruimte. Ik zag z'n spanning al oplopen en had hem even daarvoor duidelijk aangesproken, als signaal naar zowel hem, alsmede naar de rest van de klas. 'Meester ziet wat er gebeurt en doet er iets aan'.

‘Wat is er met hém aan de hand,’ zegt Stan, waarop Steven begint te briesen van woede.

Rustig maar adequaat loop ik naar hem toe. ‘Kom maar,’ zeg ik, ‘dan gaan we naar de bank.’ Ik houd hem vast en neem hem mee naar de bank. Bij RENN4 zijn we getraind in de-escalerend handelen. Veiligheid staat voorop.
Terwijl we op de bank zitten, voel ik zijn frustratie en woede. Toch biedt hij geen weerstand, maar lijkt juist wat te ontspannen door het vasthouden. Hij probeert te huilen.
Wanneer Allison dan echter nog even door de deuropening roept dat hij 'normaal moet doen', begint hij te gillen. Het piept in mijn rechteroor.

‘Nou, dat was wel een decibelletje of 120!’ zeg ik.
Opeens verslapt zijn houding en hij zegt ernstig: ‘Het menselijk oor kan beschadigd raken boven de 90 decibel.’
Steven is weer terug in het hier en nu.
‘Dat komt dan goed uit, want m'n linkeroor was al beschadigd, dus nu ben ik weer in balans.’
En daar zie ik hem even over nadenken.

‘Dit is mijn slechtste week ooit op school,’ zegt Steven met lichte emotie in zijn stem.
‘Mooi zo,’ zeg ik, ‘want dan kan het volgende week alleen maar beter gaan.’

Wanneer ik op school aankom, parkeer ik niet alleen m'n fiets, maar ook mijn eigen emoties. Zo kan ik de volledige ruimte geven aan de emoties van onze leerlingen.

Dit blog is met toestemming overgenomen van de LinkedIn-pagina van Bart Heeling

Bart Heeling heeft in 2011 een master special educational needs als gedragsspecialist afgerond en werkt sinds enkele jaren als leerkracht in het speciaal onderwijs cluster 4.