Een leraar, gevormd door een gestolen Mars

14 juni 2016

Toen Paul, de man van juf Heleen Iordens en zelf ook leraar, nog jong was, wilde hij nog wel eens proletarisch winkelen bij het lokale tankstation. En niemand die dat ooit doorhad. Althans, dat dacht Paul. Het bleek een ervaring die hem, ook als leraar, voor altijd veranderde. Dit is een blog over het thema gezag

Mijn man, die al heel lang voor een groep 8 staat, vertelde ooit een verhaal dat hijzelf als tiener meemaakte en dat hem voor de rest van zijn leven gevormd heeft.
De weg naar zijn middelbare school was een lange. Wel 19 km op de fiets door het Noord-Hollandse landschap.
Onderweg passeerde hij altijd een tankstation. Je snapt dat het puberlijf - altijd hongerig - gevoed moest worden met suikers en koolhydraten. Het snakte naar een Mars.

Hoe het precies gebeurde, valt niet meer te achterhalen, maar op de een of andere raadselachtige wijze belandde er, elke stop bij het tankstation, een onbetaalde Mars in zijn zak. Hij had gevoelens van schuld en schaamte, maar ze wogen niet op tegen de energieboost die die Mars hem elke keer gaf.

Hij voetbalde op hoog niveau, mijn man. En op een zaterdag langs de kant van de lijn, mijn man stond in het veld, kwam de eigenaar van het tankstation naast mijn supportende schoonvader staan.

‘Kan leuk voetballen, die zoon van je!’  Er ontstaat een gesprekje. Na vijf minuten loopt de man weer door, hij geeft een tikje tegen zijn pet en sluit af met de woorden: ‘Zeg Paul maar dat het nu genoeg is geweest.’ Mijn schoonvader krabt zich achter zijn oor, snapt niets van deze zin, maar besluit het na de wedstrijd toch even aan zijn zoon door te geven. Paul heeft nooit meer een Mars onbetaald meegenomen. Hij had zijn lesje geleerd.

Heleen Iordens is trainer, deugden-yogadocent, kindercoach en moeder. Daarvoor werkte ze als leerkracht, en voor haar blogs put ze uit die jarenlange onderwijservaring.