Stichting Nivoz logo
English
Sterkt leraren, schoolleiders en betrokkenen bij de uitvoering van hun pedagogische opdracht

Nivoz Podium

5 februari • Onderwijsavond

Dokhuis-dialoog: Leren van thuiszitters. Een pedagogisch onderzoek, zelf en samen.

Leren van thuiszitters. Dat was de titel van de gespreksavond op maandag 5 februari in het Rotterdamse Dokhuis, thuisbasis ook van NIVOZ. Een avond waarin je uitgenodigd werd een pedagogische bril op te zetten, als gast en als deelnemer. Met een tiental gasten luisterden we hoe iedereen zelf – als mens en professional - vanuit eigen rol, verantwoordelijkheid en biografie – verschillend vastzit aan de thuiszitter, de uitvaller of - zoals je het ook kan zien - aan de mens die een andere leerroute aan het vinden is. In het onderzoek, zelf en samen, in de vragen en de dialoog, ontvouwde zich  iets nieuws.

Een pedagoog leert. Prima als hij ook nog onderwijst, maar in de eerste plaats leert hij, voornamelijk van kinderen. Dat schrijft Martin Schravesande in zijn nieuwste boek ‘De onderhuidse leraar, twintig lessen van pubers’ - een vervolg op ‘De Thuiszittersklas’.

Moet een pedagoog dan niet juist kinderen iets leren? Nee. Je kunt een ander niets leren. Je kunt een ander drillen, conditioneren en trainen, maar leren is iets wat mensen zelf doen. Leren is veranderen en dat is iets persoonlijks en intiems. Je moet ertoe bereid zijn. Zodra je een ander probeert te veranderen, ben je bezig met macht en niet met pedagogiek.

Officieel is sprake van ruim 3.000 thuiszitters. Maar er zijn ook veel ‘verborgen thuiszitters’, zo leert bijvoorbeeld de docu Schoolziek van Jan Stap die onlangs in première ging en nog steeds online is te bekijken. Het gaat dan om kinderen die geen volledig leerprogramma volgen, maar (nog) niet gemeld zijn bij leerplicht. Schattingen lopen op tot 15.000 tot 20.000 kinderen

Het gaat om jonge mensen die, om wat voor reden dan ook, niet mee kunnen drijven met de stroom. Pubers in draaikolkjes, pubers die met hun voeten in de waterplanten blijven hangen, pubers die harder zwemmen dan de stroom kan stromen, pubers die verdwalen tussen het riet aan de oevers, pubers die kopje ondergaan en naar lucht happen, pubers die tegen de stroom in zwemmen. (Martin Schravesande)

Op deze avond probeerden we te leren van deze pubers, van thuiszitters. Van de werkelijkheid waar we mee te maken hebben. Zelf en samen. Je luistert naar verhalen en we mogen onze (eigen) lessen daaruit trekken. Wat vraagt dit van mij? Deze situatie, op dit moment? We luisteren. Naar de ander. Want alleen in die ontmoeting immers, valt er voor jou iets te leren.

We hadden 15 gasten uitgenodigd. Ze zaten allemaal verschillend vast aan deze werkelijkheid. De schooluitvallers zelf natuurlijk, maar ook de ouders, de leerkrachten en de mensen van (buitenschoolse) thuiszitters initiatieven. Ook luisterden we naar de leerplichtambtenaar, de zorgcoördinator, de gemeentelijke beleidsmaker, hoe ziet hun werkelijkheid eruit en wat wordt daarin van hen gevraagd? Ook de ras-pedagoog, de schrijver, de kunstenaar en de onderzoeker krijgen op deze avond een stem.

Inge Spaander en Rob van der Poel – verbonden aan Dokhuis en NIVOZ - fungeerden als gespreksleiders. De avond werd in vier delen opgedeeld, waarin verschillende gasten om beurten aanschoven en waarbij in ronde vijf ook de stem van jou als deelnemer werd gevraagd te laten klinken.

Hier vind je een aantal publicaties terug die zijn geschreven op en n.a.v. deze avond:

Gasten

Afwezig door omstandigheden:

 

Delen:
Op de hoogte blijven?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief