Als je kinderen wilt opvoeden tot kritische burgers, kun je daar niet vroeg genoeg mee beginnen. Dat realiseert ook Kris Van den Broeck zich. Als ze onderweg naar school bijna struikelt over een spontaan ontstane vuilnisbelt, gaat ze met haar kleuters en hun zelfgemaakte protestborden de straat op. En met succes! Dit is een fotoverhaal van deze bijzondere ochtend.

Liefste iedereen,

wij zijn schattige kleine kleutertjes. Dat weten we  En we gaan elke week op stap. We wandelen dan door de buurt, elke keer weer anders, vaak met een opdracht of een spelletje. Nu zijn ze aan het werk vlakbij de school. Het park wordt vernieuwd. Leuk… horen we iedereen denken. Dat is ook zo.

Maar Juf komt elke dag met de trein en de metro naar de school en enkele weken geleden lag er op de stoep een oude fiets, zomaar te liggen, vlakbij die hekken van de bouwvakkers. En de dag nadien lag er een zetel bij. Een kast. Een koelkast. Een paar planken van een bed. Een witte vuilniszak. En nog een paar. En elke dag iets meer. Nu ligt de hele stoep vol, met een grote berg rommel, precies waar wij heel vaak voorbij komen. We kunnen nog amper door.

De berg is veel groter dan wij met onze kindjes samen zijn… zooo jammer toch!

We zijn het stilaan een beetje beu, want er wordt niets aan gedaan, en niemand zegt er iets over blijkbaar. We begrijpen dat eigenlijk niet goed. En daarom gingen we maandag onze stem eens laten horen! In de klas maakten we grote plakkaten, nog voor de wandeling ‘s ochtends.

Toen alles zo ongeveer droog was, maakten we ons klaar voor onze tocht naar ‘de vuilnisbelt’. Jassen aan, mutsen en sjaals, want het was heel erg koud. Maar niets houdt ons dan tegen, natuurlijk! Hannae van Juf Els was ook mee en droeg alle borden, iedereen nog een mooi fluohesje aan en we konden vertrekken.

Maar eerst oefenden we even onze kreet: ‘Wij willen…. geen rommel! Wij willen…. geen rommel!’. Simpel en kort maar daadkrachtig.

We wandelden de school uit, de kleuters wezen de weg want ze wisten maar al te goed waar we naartoe moesten. En we waren het hoekje nog niet om of we struikelden al bijna over een grote houten plank die ooit de achterkant van een bed was geweest  … pfff… nog meer rommel!

De grote hoop met vuilnis bleek nog aangegroeid ondertussen trouwens! En toen we er dicht bij stonden, was hij veel groter dan wij met ons groepje samen.

We maakten ons klaar, de geschilderde borden in de aanslag, iedereen een goed plekje en in het hartje van Sint-Jans-Molenbeek weerklonk luid onze kreet!

Twee dagen later was de hele rommelhoop plots weg…

Juf kon weer veilig naar school en wij kunnen weer veilig gaan wandelen, tenminste toch op dat plekje. En misschien was het wat toevallig dat we op maandag gingen protesteren en op woensdag alles opgeruimd was, maar wij denken graag van niet  en heeft er ons toch iemand gehoord en onze kleine schattige actie voor vol en waardig aanzien!

Maar… er ligt nog heel veel vuilnis te slingeren overal. En waar een beetje ligt, komt er gegarandeerd extra bij de volgende uren, alsof zwerfvuil zichzelf vermenigvuldigt. Hier bijvoorbeeld komen elke dag tientallen kinderen, ouders voorbij, met fietsen en buggy’s, vlakbij de kinderkribbe aan de school!

Met dank aan wie onze oproep serieus nam!

Het Toverklasje van de Vierwindenschool in Sint-Jans-Molenbeek

Kris Van den Broeck is leerkracht op basisschool Vierwinden in Sint-Jans-Molenbeek. Zij schrijft ook op haar eigen blog.