De Nieuweschool in Panningen: 'Geen MacDonalds, maar een sterrenrestaurant in wording'

29 april 2015

Pas één keer hebben ze een kind doorverwezen naar speciaal onderwijs, met pijn in het hart. En voor vijf Somalische broertjes die nooit eerder een school hadden bezocht, is bij Johan van den Beucken en Kirsten Krebbekx vanzelfsprekend ook plek. In Noord-Limburg valt de term Passend Onderwijs nauwelijks. Niet vreemd. ‘Het is een term die hoort bij oud denken, bij een leraar die op school komt en precies weet hoe hij zijn lesje gaat afdraaien.’ Een schoolreportage van Geert Bors, dat eerder gepubliceerd is in het eerste magazine van hetkind, over Passend Onderwijs.

Op NIVOZ-platform hetkind vind je meer schoolportretten en video's. Klik hier

 

Het was de lente van 2009 toen ze elkaar voor het eerst troffen. Tijdens een sollicitatiegesprek. Deel van hun procedure hield in dat Kirsten Krebbekx (37) en Johan van den Beucken (35) een gesprek met elkaar zouden voeren, om te kijken of ze elkaar zouden liggen. Of ze elkaar zouden vinden in hun visie op onderwijs. Of ze elkaar zouden
kunnen aanvullen als de nieuwe IB’er en de nieuwe directeur van basisschool De Regenboog in Panningen. Toen die ontmoeting maar duurde en duurde, was zoveel meteen wel duidelijk. Kirsten: ‘Een vreemd gesprek dat na twee uur nog niet afgerond was. Ja, er was meteen een goede match.’

Jonge honden waren ze. Onbekend met de geschiedenis en de cultuur van de school en de stichting waartoe ze behoorden. En dat was precies wat er nodig was. ‘Onze opdracht was: zet deze school nieuw op de kaart.’ Een stevige opdracht, want er speelde nogal wat. Niet alleen ligt Panningen in een krimpregio. Met een terugval in leerlingaantal van 200 naar minder dan 100 in vijf jaar, was er ook heel wat mis gegaan onder de vorige leiding. Leerlingen en ouders keerden de school de rug toe, ook leerkrachten hielden het voor gezien. Of erger, ze kregen soms op de laatste schooldag plompverloren te horen dat er het jaar daarna geen plek meer voor ze zou zijn. Een
onzeker, onveilig klimaat voor iedereen.

Daarbij had de school te kampen met een negatieve reputatie. De Regenboog was een school met een ingewikkelde populatie. ‘Bijna een grootstedelijke achterstandsproblematiek, maar dan in een Limburgs dorp,’ vat Johan samen. ‘We zijn een school met een gewichtsindicatie* van 19 op een leerlingaantal van 70. Terwijl
onze hele stichting 2000 leerlingen heeft en een totaalgewicht van 24. Dus dan is 19 voor één schooltje heel veel. Dat is meer dan in het speciaal onderwijs.’
Maar, zegt Kirsten: ‘Dit wordt geen gesprek van kijk-eens-hoe-zwaar-wij-het-hebben.’

Op 17 mei 2009 begonnen ze. Maar hoe pak je dat aan? ‘Ik was beginnend directeur,’ zegt Johan, terwijl hij een stapeltje verplaatst op zijn volle bureau en zijwaarts op zijn stoel gaat zitten. ‘Mijn idee was: als je normaal doet, win je veel. Dan gaat het vanzelf. En gewoon doen, dat is je gezicht laten zien, niet bovenop de apenrots gaan zitten of in een afgesloten directeurskamer. Maar práten met mensen. Als je luistert en tegemoet komt aan mensen, die bij je komen met hun zorgen, die een goede plek voor hun kind willen, dan kun je weinig meer fout doen. Goed, er is ook nog een papierwinkel om op te letten, maar dat is echt bijzaak.’

Lees verder in DEZE PDF van het Magazine van hetkind #1

Geert Bors is huisschrijver van NIVOZ.