De nieuwe klasgenoot is anderhalf jaar geleden gevlucht uit Syrië

15 februari 2017

Als Joris Arts, mentor van een tweede klas, zijn leerlingen laat weten dat er na het weekend een jongen uit Syrië in de klas komt, zijn er een hoop vragen. Vragen waarop niet altijd een antwoord is. De jongen zelf, Gadi genaamd, heeft een open houding naar zijn nieuwe klasgenoten, ook al is alles helemaal nieuw voor hem. Hoe de klas hiermee omging, vertelt Joris in dit blog.

Na het afsluiten van mijn les op woensdagmiddag luister ik naar mijn voicemail. Een bericht van onze leerlingcoördinator: ‘Je bent nu aan het lesgeven, dus kan ik je even niet bereiken, maar zou je me terug willen bellen over een nieuwe leerling in je mentorklas?’

De nieuwe leerling heet Gadi. Gadi is anderhalf jaar geleden gevlucht uit Syrië. Zijn vader, moeder, broertje en zusje zitten in een opvangkamp in Griekenland. Hij heeft ze al achttien maanden niet gezien. Samen met zijn neef is Gadi doorgereisd en in Nederland terecht gekomen.

Dit bespreek ik op vrijdag in mijn mentorklas. Na een stilte volgen veel vragen die door elkaar gesteld worden. ‘Is hij zwart?’, ‘Kan hij wel Nederlands?’, ‘Is het voor hem niet ongemakkelijk als het over ouders gaat?’. Lastige vragen, waar ik ook niet altijd het antwoord op heb. Na opmerkingen als: ‘Hij mag wel naast mij zitten’ en ‘Hij hoort er gewoon bij, hoor’, heb ik er vertrouwen in.
Gadi begint maandag.

Gadi zat tijdens het tweede lesuur op maandag al mee te lachen, tijdens de pauze was hij mee aan het voetballen en na twee dagen was het alsof Gadi al een jaar in de klas zit. Bij gym is Gadi populair en willen de betere sporters bij hem in het team.

Natuurlijk komt er veel op hem af. ‘Hier, dit is je rooster. Die afkorting is je docent, die voor je vak en die cijfers, dat is je lokaal. Je hebt trouwens kluisje B1123. Lukt met met inloggen op de computer?’
Allemaal lastig, maar de basis is zichtbaar en bovendien verrassend snel gelegd. Er is een verbinding, die direct en ogenschijnlijk automatisch in werking werd gesteld.

Het is altijd maar de vraag hoe een nieuwe leerling wordt  opgevangen in een bestaande groep.
Je wil dat zo’n bijzondere leerling een fijne tijd gaat hebben in de klas.

Als mentor kan ik proberen te sturen, maar uiteindelijk is
het de groep die een groot aandeel heeft.

Om toeschouwer te zijn van hoe de klas haar nieuwsgierigheid loslaat
op deze leerling en zonder enige twijfel besluit dat Gadi er gewoon
bij hoort is geweldig om te zien.

Ik ben trots.