De kleine kampioen: 'Heeft dit te maken met vertrouwen geven en werken vanuit het perspectief van het kind?

7 augustus 2015

Een normaal begaafde, maar zwaar dyslectische leerling. Een handelingsverlegen leraar en een directeur met een duidelijk advies: 'Uw zoon hoort niet thuis op onze school'. Een scenario dat een bekende uitkomst doet vermoeden. Tot de jongen zijn zelfvertrouwen herwint en zelf zijn doelen stelt. Blogger Marcel Kesselring schetst de schoolloopbaan van deze leerling en stelt zichzelf vragen. 'Heeft dit  te maken met vertrouwen geven en het kunnen werken vanuit het perspectief van het kind?' 

De vaste lezers van mijn blog kennen het verhaal van “De kleine kampioen tegen het onderwijssysteem”. De jongen die op zesjarige leeftijd door het onderwijssysteem al een enorme klap had opgelopen. Hij kon niet (met de klas) mee met lezen, liep een enorme achterstand op en moest doubleren. Ouders zagen hun kind ongelukkiger worden en de school wilde pas in groep 7 het kind laten testen op dyslexie. De ouders namen daarop het initiatief en lieten hun zoon testen bij een onafhankelijke orthopedagoog. Het resultaat was duidelijk – zwaar dyslectisch en (normaal) begaafd.

De jaren die volgden waren moeizaam, maar er werden kleine successen geboekt, mede dankzij extra externe begeleiding. Ieder nieuw schooljaar moesten de ouders telkens weer uitleggen wat er precies met hun zoon aan de hand was.

Een nieuw dieptepunt werd bereikt in groep 5. De leerkracht was bekend met dyslexie, maar dit had ze nog nooit meegemaakt. Er werd vanuit onderwijsbegeleidingsdienst hulp geboden aan de leerkracht. In plaats van dat dit beter zou moeten worden, werd de situatie alleen maar slechter. Het kind  werd afhankelijker  van de leerkracht in plaats van  zelfstandiger. Aan het eind van het schooljaar kwam de conclusie: 'Beste ouders, wij denken dat u toch moet gaan kijken naar speciaal onderwijs voor uw zoon.'

Ouders gingen praten met de directeur van een speciaal onderwijsschool. Deze directeur was heel duidelijk in haar advies: “Uw zoon hoort niet thuis op onze school”. Daarnaast hadden zij een informeel gesprek met iemand van de PCL (Permanente Commissie Leerlingenzorg) en deze gaf ook aan dat de kans niet groot was dat dit dossier werd goedgekeurd Ofwel het kreeg kind geen verwijzing naar speciaal onderwijs.

Ouders waren ten einde raad. Je kind in de knel dat doet zeer. Maar een ding wisten ze zeker: het moest en zou op de huidige school moeten worden opgelost.

De kleine kampioen werkte aan zijn zelfvertrouwen. Hij kreeg veel handige tips mee tijdens de  SOVA-Training. In groep 6 werd het over een ander boeg gegooid en werd hij in de klas intellectueel uitgedaagd op de inhoud. Hoogtepunten waren zijn spreekbeurten over de tweede wereldoorlog en over Alfred Nobel. De focus kwam niet meer te liggen op het lezen. De juf wist hem te raken en de strijdbijl werd begraven. Zijn zelfvertrouwen groeide en hij wist dat als hij zijn dromen wilde waarmaken er iets moest veranderen.

Lees verder

Marcel Kesselring is anno 2016 docent online communicatie (AVANS, opleiding communicatie), kwartiermaker online communities en oprichter van COschool.