Aanwezig zijn

18 september 2019

Sinds een tijdje oefent Suzanne Niemeijer steeds meer met 'aanwezig zijn'. Daarmee bedoelt ze, dat ze echt ís waar ze op dat moment is, in plaats van in haar gedachten. Dat gaat met vallen en opstaan. Zoals laatst, toen haar zevenjarige neefje een vraag aan haar stelde.

Ik sta te koken. Mijn neefje Ravi van 7 vraagt: 'Mag ik op jouw iPad?'
Ik mompel wat onduidelijks… Hij wordt even afgeleid en staat na een paar minuten weer naast me: 'Mag ik nou op jouw iPad?' Ik praat allerlei woorden, al pratend denkend of ik het nu goed vind of niet…

Hij luistert. Wordt weer even afgeleid en staat dan weer bij me: 'Je zegt nog steeds niet of het nu mag'.
Dan pas word ik me bewust van het gevoel van ongemak door zijn vraag. En dat dit gevoel wordt veroorzaakt door de gedachten in mijn hoofd.

Ik kijk hem aan, haal adem, maak nu pas echt contact met hem: 'Je hebt helemaal gelijk. Sorry. Ik realiseer me nu, dat ik je geen antwoord geef, omdat ik het niet goed weet. Ik heb verschillende soorten gedachten in mijn hoofd. Mijn eerste gedachte is, dat ik weet dat ik jou er blij mee maak en ik wil je heel graag blij maken. De andere gedachte is, dat je al zoveel hebt gezeten vandaag en ik het veel fijner zou vinden als je gaat spelen en bewegen. Dan voel je je nog veel blijer. Dus ik wil het eigenlijk niet.'

Hij luistert, knikt en loopt weg. Even later is hij vol in zijn spel met de knikkerbaan die hij eerder gebouwd heeft.

Huh? Denk ik… is het zo makkelijk?

Suzanne Niemeijer is docent Pedagogische Tact, Pedagogisch Leiderschap en Pedagogische Verdieping.