Werken op de camping

25 mei 2023

Carlijn Willems begeleidt een klas met thuiszitters. Jongens (in dit geval) die soms een fiks schooltrauma hebben en niet veel zelfvertrouwen. Op een dag worden ze uitgenodigd om een dagje mee te helpen om een camping seizoensklaar te maken. Samen gaan ze op weg naar Zeeland.

Achterin de auto zitten drie bleke bekkies, die onder luid gegaap hun ogen proberen open te houden. Stil zittend en voor zich uit starend, overspoeld door alle indrukken van vandaag. Het zonnetje schijnt door de voorruit en langzaamaan wordt het stiller en stiller in de auto. Samen met mijn collega rijd ik terug vanuit Zeeland naar Tilburg.

Ieder jaar gaat een groep leerlingen van De Bodde naar Ellemeet om daar een week mee te helpen een camping seizoensklaar te maken. Dit jaar werd ook de thuiszittersgroep gevraagd om mee te gaan. De uitnodiging om een dag mee te komen helpen raakte me. Door mijn specifieke doelgroep bewegen we aan de rand van de school. Uiteraard delen we het gebouw en de faciliteiten samen met de andere groepen maar we zijn veel al op onszelf. Dit houdt in dat we niet deelnemen aan gezamenlijke pauzes of activiteiten. Ook zijn onze begin- en eindtijden anders. Dit allemaal om zoveel mogelijk tegemoet te komen aan de behoeftes van de jongens.

Luuk, een van de jongens achterin de auto, heeft in zijn jonge leven al heel wat jaren thuis gezeten. Stukgelopen in het onderwijs. De eerste maanden van zijn herstart in het onderwijs heeft hij onder een fleecedekentje gelegen in een grote cocon die in ons klaslokaal hangt. In een 1 op 1 setting kwam hij langzaam aan uit zijn cocon, om stapje voor stapje meer deel te gaan nemen in de groep.
Geert, een andere jongen op de achterbank, ligt gebroederlijk tegen de schouder van Luuk aan te slapen, zijn mond een stukje open. Hij is in diepe rust. Drie jaar geleden kwam ook hij als thuiszitter in mijn groep terecht. Een diep schooltrauma belast deze jongen nog iedere dag. Met grote regelmaat zaten ik of mijn collega 's ochtends aan zijn bed, gewoon omdat het hem niet lukte alleen de transfer van zijn veilige bed naar school te maken.
De laatste jongen op de achterbank ligt niet te slapen. Hij ligt met zijn wang tegen het raampje aan en staart naar buiten. Raf is twee jaar geleden in mijn klas gekomen. Een intelligente jongen die vastliep. Ieder uur een wisseling van lokaal en leerkracht zorgde er uiteindelijk voor dat hij uitviel. In het begin was het voor hem lastig om met meerdere jongens in een groep te zitten. Met ondersteuning lukt het hem om meer en meer om zijn plek in te nemen.

En dan hebben we de dag van vandaag... Luuk en Geert hebben samen een soepje gemaakt. Ze kregen een applaus van de andere Ellemeetgangers als waardering. Beiden glunderend van oor tot oor!
Raf heeft heel wat blad opgeharkt en afgevoerd op het campingterrein. Collega's gaven hem complimenten voor zijn harde werk en al fluitend liep hij achter zijn kruiwagen met een glimlach op zijn gezicht.

Wat een mijlpalen hebben we vandaag afgetikt. Overspoeld door alles wat er vandaag gebeurd is, rijden we met een dikke glimlach op het gezicht naar huis. Ik ben supertrots op deze jongens en heel blij met mijn collega's, die deze jongens respecteren en alle ruimte geven om te zijn!

Carlijn Willems is leerkracht op vso De Bodde en eigenaar van coachingspraktijk Stoei en groei coaching & bewustwording