Wanneer ons onderwijs een relatie tot het kind heeft, zien we direct betrokkenheid

22 april 2021

In de groep 4/5 van Sjaak van Moorsel zijn ze gestart met een nieuw project. Boekel, het dorp waarin zij wonen, is het thema. Het vertrekpunt is het (huis van het) kind zelf: waar woon ik? En waar woont Julie, de klasgenoot die tijdelijk in Taiwan woont? En zo ziet Sjaak dat de betrokkenheid van de kinderen direct enorm groot is.

De kinderen vertellen in welke straat ze wonen. Via Google Maps tover ik de plattegrond van Boekel op het digibord. ‘Waar woon jij Tijn, op de Erpseweg?’, vraag ik. We gaan naar de Erpseweg. Op het digibord zoom ik in vanuit het centrum van Boekel naar de Erpseweg. Tijn herkent meteen zijn omgeving. Dan klik ik op “Satelliet”. ‘Hé, dat is mijn huis’, zegt Tijn.

Ik laat de kinderen het poppetje zien dat rechtsonder het scherm staat. Ik klik er op en sleep het naar het huis van Tijn. ‘Tijn, zou jij van jouw huis naar school kunnen lopen?’, vraag ik. Tijn wil het meteen proberen. Gelukkig hebben we veel Chromebooks op school.

De kinderen krijgen de opdracht om in tweetallen hun eigen huis te zoeken en vandaaruit de route naar school te vinden. In een mum van tijd is iedereen bezig.  Wat een prachtig gezicht. Iedereen is vol overgave aan het zoeken. Kinderen helpen elkaar wanneer ze hulp nodig hebben. De kinderen zitten helemaal in hun opdracht. Echt mooi om te zien.

Nikki, de stagiaire in onze klas, zegt dat we misschien ook wel kunnen bekijken waar Julie nu woont. Julie is een meisje uit onze klas. Zij is voor een half jaar naar Taiwan. ‘Kan dat echt?’, vraagt een kind.

We zoeken het adres op van Julie. Negenduizendvijfhonderd kilometer van ons dorp  vandaan.

Ik maak enkele foto’s van het digibord waarop we proberen bij het huis van Julie te komen. De kinderen vinden het prachtig. De foto’s van de omgeving van het huis van Julie stuur ik per app naar haar moeder. Binnen een halve minuut krijg ik reactie terug: ‘Dat is onze compound Sjaak.’ ‘Wow, hier woont Julie’, zeggen enkele kinderen. Ik typ terug: ‘Ja, we zijn via Google Earth aan het kijken waar we wonen en we wilden ook weten waar Julie woont. Dus zoeken maar. Vinden ze echt gaaf.’

Bouke, de moeder van Julie, zie ik weer typen. ‘Ohh, wat gaaf!!! Wat een betrokkenheid. Ik ga het morgen aan Julie laten zien. We zijn gister in de Taipei 101 geweest. Als je  daar naar toe gaat. Dat is ook super gaaf om via Google Earth te kijken.’ ‘Super zeg’, typ ik door, ‘We gaan Taipei 101 meteen opzoeken. Veel groetjes aan Julie.’

Snel zoeken we met de gehele klas naar Taipei 101. Tot 2007 het hoogste gebouw van de wereld. Wat een uitzicht.  En wat gaaf om samen te ontdekken hoe we onze eigen wereld op deze manier van dichtbij tot ons kunnen nemen. Van dichtbij, ook al is hij soms ver weg.

Sjaak van Moorsel is leerkracht op de Uilenspiegel in Boekel.