‘Vergeet mij’, zei een vader. NT2-docent Rob Bekker herkent de pijn van zijn vluchtelingleerling

29 juni 2018

In de taalklas van Rob Bekker – hij geeft Nederlands aan jonge migranten – gaat een leerling uit zijn plaat. Rob herkent iets in het explosieve karakter van zijn ‘taalgezel’. Ze raken in gesprek. Over de wortels van hun woede. Over moeilijke vaders. Die van Rob is een paar jaar eerder overleden. Dan snapt hij een vraag van zijn taalgezel niet: ‘Meester, ging jij naar zijn rib?’ Met een tekeningetje verheldert de leerling zijn woorden. Rob maakte van dat kladje een indringend beeldverhaal. 

Een van mijn taalgezellen was weer eens uit zijn plaat gegaan. Ik had een goede dag en haalde hem naar een stoel naast me, vooraan in ons lokaal, zonder dat de anderen dat opmerkten want die zaten – ik had een goede dag – goed samen of alleen te werken. Ik tastte af waar zijn boosheid in wortelde, en of het wortels waren. Ik hoop altijd van niet, want wat wortels heeft, komt per definitie niet van zijn plaats. En ik was nou juist belangstellend in de beweegruimte die bij hem onbewust nog aanwezig was. 

Ik vertelde hem de geschiedenis van mijn agressie, die heb ik in het verleden wel eens in beeld gebracht, al voordat ik van Geert Kelchtermans had gelezen. Vergeef me het zijpad, maar ik zat volgens mijn eerste directeur die deep into HRM & Enniagrammatica wasdicht tegen een burn-out aan, dus ik ging eens wat spitten in mezelf aan de hand van een mij aangereikt instrument. Japreciesnee, er was van alles met me mis, dat wist ik al, ik had veel gedacht over en gevoeld van het gezin waarin ik was kleingehouden. Door de testuitslag die ik in de wind sloeg, werd ik me wel gewaar van iets dat ik altijd een beetje had weggestopt: mijn explosies. Hoe was het mogelijk dat ik zonder ontsteking meer dan tien meter omhoog kon knallen?

In het gesprek vooraan in het lokaal – ik wil er volgend jaar een schrijfatelier van maken voor mijn taalgezellen – was het onderwerp hoe een van mijn jongeren een formulier goed kon invullen zonder dat hij de handtekening van zijn vader ging ophalen. Het ging kort over de verstoorde relatie met zijn vader. Daarna hadden we een klik, ik vertelde hem over de verstoorde relatie door mijn vader.

Ik had hem nog niet eerder aandachtig zien luisteren. Nu kwamen er meerdere vragen die me dieper lieten nadenken over wat ik al wist. En op een gekozen moment vroeg hij me iets dat ik niet begreep. Hij pakte een papier en tekende wat hij dacht dat ik niet begreep. Daarna snapte ik wat hij me vroeg en vloeide ons gesprek verder. 

Later op de dag vond ik het papier waarop hij had verduidelijkt wat ik enkel in gesproken woorden niet kon begrijpen. Dat papier heb ik gebruikt om ons hele gesprek te laten beklijven. Zijn krabbel staat bovenaan de tweede pagina, ik hoorde wat hij me vroeg als: “Meester, ging jij naar zijn rib?” (lees de hele strip hieronder)

Rob Bekker

Rob H. Bekker is leraar Nederlands aan het Ithaka College in Utrecht/Maarssen (voorheen: ISK, Internationale Schakelklassen) en verzorgt er voor nieuwkomers de overgang naar leven, studeren en werken in Nederland.