Tijdens een studiedag over de visie en missie van onze school ontstaat in mijn gespreksgroep een discussie over de kernwaarden ‘verbinding’ en ‘verbondenheid’. Wat is het verschil en welke past beter bij ons? Thijs, een middenbouw-collega, zegt dan iets wat mij aan het denken zet: ‘verbinding, of verbinding zoeken, is een actief proces, iets waar je continu aan moet werken om te behouden. Verbondenheid is meer passief, een gevoel dat er is.’

 

Ik denk aan Soufian, een grote en onzekere jongen die ik in de klas heb gehad. Op school toonde hij ongewenst gedrag: schelden tegen leerkrachten, niet doen wat hem gevraagd wordt en het uitlachen en uitschelden van klasgenoten. Achter gedrag schuilt altijd een verhaal. Helaas kun je hier als leerkracht, in de snelheid en drukte van de dag, niet altijd direct op inspelen.
 

De bovengenoemde opmerking van Thijs past voor mij bij Soufian. Er is geen sprake van automatische verbondenheid met hem. Wil je een band opbouwen (ook een actief proces), moet je verbinding met hem zoeken, zoals atomen elkaar continu actief zoeken om een verbinding te kunnen maken.
 

Met Soufian heb ik een half jaar de verbinding gezocht, gevonden en ook weer verloren. Tot Corona, toen hij tijdens de schoolsluitingen voor noodopvang op school kwam. Ik besloot ook regelmatig op school te komen, om online les te geven en daarbij tijd te maken voor Soufian. Samen kletsten we over mooie dingen die we meemaakten, maar ook over de angst voor Corona. En toen, tijdens een wandeling die we samen maakten, sprak hij de woorden: ‘Juf, kun jij mij helpen?’

 

Hij vertelde dat hij nog nooit een speelafspraak had gehad. Dat zijn oudste broer nooit langs kwam, terwijl hij dit wel beloofde, en dus niet van hem houdt, ‘anders kwam hij wel’. Dat hij zich eenzaam voelde.

Mijn hart brak in 1000 stukjes en ik vroeg wat hij nodig had. Soufian keek me aan: ‘Als jij niet meer mijn juf bent, mag ik dan nog langskomen? Of kom je dan soms bij mij kijken?’ 
 

De jaren erna is Soufian, ook al was ik zijn juf niet meer, regelmatig langsgekomen, en ik ging regelmatig bij hem kijken. Er kwamen gesprekken met thuis en Soufian, en hoewel hij rustiger oogt, is niet alles ineens opgelost. Ik heb geen toverstaf en kan niet alle problemen laten verdwijnen, maar ik er wel zijn voor diegene die dat nodig heeft.
 

Ik denk weer aan Thijs’ zijn woorden: verbinding zoeken is een actief proces. En ik weet, om verbinding te houden, moet je in ieder geval contact maken. Eén van mijn kernwaarden, en gelukkig ook die van mijn school, blijft verbinding, met leerlingen, ouders, collega’s en mensen om mij heen. En die van jou?

 

Haitske de Visser is leerkracht groep van 3/4/5 en 6/7/8 aan Montessori Capelle en leerkracht-onderzoeker bij het Lectoraat Professionaliseren met Hart en Ziel van de Thomas More Hogeschool.