Ruimte om zelf te ontwerpen

7 februari 2018

Over verbeelding hoef je kinderen niets te leren. Geef ze een paar takken en voor je het weet zijn ze bezig om een hut te bouwen, of een gymcircuit. Helaas is niet elk schoolplein daar op ingericht. Dat realiseert Sjaak van Moorsel zich weer als hij op ‘zijn’ schoolplein de kinderen bezig ziet met een ontwerp voor een ondergronds gangenstelsel.

Het is donderdag. De kinderen lopen naar buiten voor de kleine pauze. Het is iets voor half elf. Jako komt naar mij. ‘Mag ik de sleutel van de stenen buitenberging, ik wil daar een grote schop uit halen.’ Ik geef aan dat dit natuurlijk mag. Hij rent naar binnen en even later  zie ik hem met de grote sleutel richting de buitenberging gaan.  Ook Diem komt naar mij. ‘Mag ik de sleutel  van het andere opberghok ook, want ik wil nog meer scheppen pakken’. Ook hij snelt naar binnen. Alle scheppen worden naar buiten gehaald en binnen een paar minuten is iedereen druk in de weer. Hier lijkt een plan achter te zitten.

Na een dik kwartier komt een kind van groep 3/4 met de bel naar buiten. De kleine pauze is afgelopen. De scheppen blijven liggen in de zandbak. Die krijgen even rust. Maar niet voor lang. Om twaalf uur stormen de kinderen weer naar buiten. Vooral de bovenbouwers snellen naar buiten. Meteen zijn ze weer druk aan het werk in de zandbak. Ik ga mijn boterhammen pakken, kopje thee erbij en even pauze houden. Binnen een minuut of vijf komt een surveillerende moeder de koffiekamer in. ‘Heeft er niet iemand een fototoestel of smartphone? Het is geweldig hoe alle kinderen aan het werk zijn, dit is een mooie foto waard’.

Ik loop naar buiten. Het is inderdaad  prachtig. Tientallen kinderen bedenken en maken een prachtig gangenstelsel in de zandbak.  Ook kinderen van groep 5/6 werken inmiddels mee. Vanuit een grote band kunnen ze het gangenstelsel betreden en ondergronds verschillende routes kiezen. Er is een goede samenwerking. Hier lijken wel tunnelbouwers in de dop aan het werk. Peer en Gian vertellen: ‘Er waren een paar kinderen die bedachten het plan om een ondergrondse tunnel te maken. Uiteindelijk besloten veel kinderen om mee te doen met de tunnel. Toen we een poosje bezig waren, werd de tunnel wel mooi. Iedereen was trots. Ook de leraren vonden het mooi. En het was nog niet eens klaar. Als eerste legden we een band op het zand en van daaruit groeven we naar beneden. We groeven twee kanten op zodat je twee uitgangen hebt.’ Samen met de moeder op het plein en een andere collega geniet ik van het schouwspel.

Wanneer ik mijn blikveld verplaats naar het achterste gedeelte van de speelplaats zie ik kinderen spelen met takken. Ze worden als wandelstok gebruikt. Ik denk terug aan andere momenten: kinderen die de takken gebruiken om een hut te bouwen. De takken die dienen voor het bouwen van een gymcircuit. De boomstammen die gebruikt worden als picknicktafel.

Wat ben ik blij met onze speelplaatswerkgroep, die op de speelplaats ruimte creëert  voor het zelf ontwerpen door kinderen. Natuurlijke materialen waarbij de kinderen zelf bepalen wat voor functie de materialen krijgen.

En het werk aan de tunnel…. dat gaat ondertussen gewoon door.

Sjaak van Moorsel is leerkracht op de Uilenspiegel in Boekel.