Reggio Emilia in de praktijk #6: enkele talen van Reggio
25 november 2025
In de pedagogiek van Reggio Emilia creëer je samen een omgeving waarin de nieuwsgierigheid van kinderen en hun drang om te onderzoeken alle ruimte kan krijgen. Vanuit de ideeën van kinderen ga je op zoek naar mogelijkheden, gereedschappen en materialen voor het verder verkennen en uitwerken van een idee of onderwerp. Die ideeën worden geuit in ‘100 talen’ zoals spel, beweging, muziek, drama en beeldende materialen. Het volgende verhaal, uit de praktijk van Sandra van Dijk, laat zien hoe zij dat met haar kinderen vormgeeft.
Sandra van Dijk heeft bijna 30 jaar ervaring als pedagogisch medewerker in de kinderopvang, op verschillende locaties in Vreeland, Breukelen, Bergen op Zoom en Helmond. Ze is in Reggio Emilia en Zweden geweest, waar ze heeft gezien hoe men daar deze pedagogiek in de praktijk brengt. Sinds 15 jaar werkt ze bij Kinderopvang Peelland in Helmond als pedagogisch professional en sinds 2025 ook als Reggio coach.
In deze blogserie gaat ze in op wat de pedagogiek van Reggio Emilia in de praktijk voor haar inhoudt en wat ze zoal meemaakt op dat gebied in haar dagelijkse werk.
BOUWEN: Sari is een flink dametje van drie jaar met lange bruine haren en samen met zes andere leeftijdsgenoten op de groep. Ze bouwt met grote houten blokken. ‘Kijk eens, ik heb een spinnenweb gemaakt!’ roept ze ineens trots. Ze heeft enkele blokken zodanig gerangschikt dat het inderdaad op een spinnenweb lijkt.
Dit moment voelt als een opening om een nieuwe impuls aan het spel te geven
Dit moment voelt als een opening om een nieuwe impuls aan het spel te geven en de andere kinderen erbij te kunnen betrekken. Ik nodig ze uit om te komen kijken en samen bewonderen we het spinnenweb. De kinderen merken direct op dat er geen spin in zit. Daar snappen ze niks van. ‘Vinden jullie het leuk om zelf spinnetjes ervoor te maken?’, stel ik voor. Het gejuich zegt genoeg.
TEKENEN: Ik pak ons mobiele mini-atelier erbij met daarin papier, stiften, schaartjes, wol, lijm, kwastjes en kleine kartonnetjes. Het mini-atelier werkt goed om in vrij spel ineens een ander materiaal aan te kunnen reiken. De kinderen kiezen hun eigen formaten en stiften en gaan gericht aan het werk. Ze weten blijkbaar heel goed hoe spinnetjes eruit horen te zien, want iedereen is druk met het maken van krabbels en streepjes. Eenmaal klaar stel ik voor dat ze hun spinnetjes een eigen plekje geven in het blokkenweb. Dat wordt heel zorgvuldig en aandachtig gedaan. Ze geven elkaar de ruimte en werken in harmonie. Graag wil ik hen verder laten focussen hierop en haal de bol roze wol uit het mini-atelier: ‘Willen jullie hiermee verder werken?’ Dat willen ze graag!
Weer een mooi moment voor mij om de kinderen samen te laten werken en te leren
WERKEN MET WOL: Ik knip op goed geluk stukken draad die precies werkbaar genoeg blijken te zijn. Ze onderzoeken de lengtes ervan en hoe ze het kunnen combineren met hun kartonnen spinnen. Dat blijkt toch lastiger dan gedacht. Lola van bijna vier blijkt de wol heel handig om het kartonnetje heen te kunnen wikkelen. Weer een mooi moment voor mij om de kinderen samen te laten werken en te leren: ‘Kijk eens, Lola heeft iets leuks verzonnen met de wol!’ Helemaal trots laat ze de kinderen zien hoe ze het doet. Dit vergt een goede oog-handcoördinatie en concentratie. Ze nemen het bijzonder serieus en werken hard. Wat een triomf als de draad uiteindelijk blijft hangen om hun spin!
De getekende en met wol omwikkelde spinnen krijgen wederom een mooi plekje in het spinnenweb van Sari. Daar blijft het vervolgens bij. Tot ik opmerk dat Sari een spinnetje in een vrachtwagen heeft gelegd. Ik zeg: ‘Hé, er is een spinnetje uit het web.’ Sari zegt: ‘Hij is aan het verhuizen!’
Lees ook de andere blogs van deze serie:
Reacties