Racen tegen jezelf: 'Zeventien en zakenman, maar na twee jaar was ik er klaar mee'

11 juli 2017

'Ik verdiende een leuk salaris, zeker voor mijn leeftijd, maar maakte veel uren. Na twee jaar sloeg de twijfel toe: haalde ik hier, achter mijn bureau, het beste uit mezelf of was ik vooral bezig met het afwerken van een lijstje?' Arjan Moree leest het Jaarboek van hetkind en ziet de parallellen met zijn eigen leven. Zijn blog over de strijd aangaan met jezelf en keuzes durven maken.'To race alone doesn’t mean to stop racing.'

De ondertitel van het Jaarboek 2014 van hetkind luidt: 'waardevolle verhalen voor goed onderwijs'. Verdeeld over de zeven leidende principes voor goed onderwijs die hetkind onderschrijft zijn er waardevolle verhalen te lezen. Rob van der Poel is er als samensteller van het boek erin geslaagd een serie verhalen te verzamelen van mensen die staan voor goed onderwijs. Ieder verhaal heeft een eigen dynamiek en zal je wel of niet aanspreken, maar een grote betrokkenheid bij het onderwijs en het beste voor de leerling willen spreekt uit alle verhalen!

Eén van de eerste verhalen is die van Nickel van der Vorm: 'Verantwoordelijkheid als overtreffende trap'. Een verhaal waarin hij zijn eigen biografie verbindt met inspirerende voorbeelden. Het voorbeeld van Nader Khalili raakte me. Khalili is een architect die een bloeiende carrière in de bouw van wolkenkrabbers achter zich liet om zich vijf jaar lang te verdiepen in de traditionele architectuur van zijn geboorteland Iran. Toen Khalili zijn jongste zoon meenamen naar de speeltuin wilde deze zoon eigenlijk geen spelletjes met andere kinderen doen. Hij wilde liever alleen racen. Van der Vorm citeert Khalili:

'Then I thought, why can’t he race alone? To race alone doesn’t mean to stop racing. If I race with you and win, I only reach your capacity but a little better. But I will never reach my own capacity. I will never know how far I can run. Sometimes it is better to race against yourself. This moment affected me so much that less than a year later, I closed my own office.'

Khalili liet de race van het drukke zakenleven achter zich en richtte zich op zijn passie.

Toen ik zeventien was stopte ik na vijf weken met mijn studie en kwam ik iets later op kantoor terecht. Ik werd inkoper van technische materialen voor de petrochemische industrie. Zeventien en zakenman. Ik mocht leuke deals sluiten, veel geld uitgeven en vooral snel zorgen dat de zaken geregeld waren. Ik verdiende een leuk salaris, zeker voor mijn leeftijd, maar maakte veel uren. Na een paar weken dacht ik de baan van mijn leven gevonden te hebben, maar twee jaar later was ik er klaar mee. Iedere dag deed ik hetzelfde, alleen verschilde het te kopen product af en toe… Haalde ik hier, achter mijn bureau, het beste uit mezelf of was ik vooral bezig met het afwerken van een lijstje? Ik ging dit niet mijn hele leven volhouden…

Bij toeval werd ik gewezen op een nieuwe mogelijkheid. In Rotterdam startte voor het eerst een duale lerarenopleiding waarbij werken en leren direct gecombineerd konden worden. Dit traject heeft me gered. Ik las altijd al veel geschiedenisboeken en was al jaren actief als korfbaltrainer waarbij ik het fantastisch vond om spelers te zien verbeteren. Die twee dingen gecombineerd komen voor mij uit bij onderwijs. Ik vond weer een nieuwe uitdaging, die ik ten volle aangegrepen heb.

In de klas heb ik veel geleerd, en leer ik nog steeds! Ik kan hier meer kwijt. Ik geef soms wel dezelfde lessen, maar dan toch weer aan een andere groep waardoor de vragen weer nét anders zijn. Die andere reactie houdt je scherp, geen groep is hetzelfde. Het vraagt ieder lesuur weer om in te spelen op de klas die voor je zit.

Net als Khalili ben ik uit een wereld gestapt die niet de mijne was. Ben ik mijn eigen race tegen mezelf begonnen, en vertrokken van het zekere salaris en heb ik een nieuwe uitdaging opgepakt. Iedere les probeer ik het weer beter te doen dan daarvoor. Dat lukt echt niet altijd, maar is wel het streven. De mooiste race is niet de race tegen de ander, maar de race tegen jezelf. Haal je eruit wat erin zit?

Soms brengt een klein verhaal je ineens weer heel dicht bij je eigen biografie. Ook andere delen van het Jaarboek dagen je uit om te kijken naar je eigen situatie. Het boek vertelt mooie verhalen over ongelofelijke juffen, bevlogen docenten en laat je nadenken over wat voor jou goed onderwijs is. De verhalen laten verschillende situaties zien, van traditionele lessen tot vernieuwende scholen, zonder voor te schrijven hoe het precies moet. De verhalen dwingen me tot nadenken, waar sta ik voor en wat wil ik bereiken? Vragen die onder docenten in ieder geval genoeg gespreksstof opleveren. Het boek kan ik in ieder geval van harte aanbevelen!

Arjan Moree is docent geschiedenis op PENTA College CSG Scala Rietvelden in Spijkenisse.