Over perfectie en ouderschap: 'Ik wil graag alles goed doen'

24 augustus 2014

Een kind krijgen was altijd al een droom geweest. Tijdens haar studie orthopedagogiek en in het werken met kinderen en jeugdigen, werd dit gevoel alleen maar sterker voor Sanne Bosmans.  Ze deed kennis op van opvoeden en voelde zich steeds zekerder. Maar waar de theorieën een bodem vormden, waren het haar hart en eigenwijze stem die uiteindelijk de richting bepaalden. Een blog over de ontdekkingsreis die ouderschap heet. 'Ik wil graag de perfecte ouder zijn.'

Toen ik uiteindelijk moeder werd en mijn zoontje vijf maanden oud was, sliep hij (nog steeds) niet alleen in zijn bedje. Ik probeerde van alles om hem zelfstandig te laten slapen, alles wat ik las en wat deskundigen mij vertelden. In plaats van zekerheid, voelde dat ik het niet kon, werd ik ongeduldig en uiteindelijk boos. Hij moest het gewoon kunnen (volgens de boeken), toch?

Tot dat ik besloot mijn eigenwijze in weg in te slaan, mijn hart te volgen. Ik vertrouwde erop, dat dat wat ik deed, goed voor mij en mijn zoontje was. En wonderbaarlijk of niet, deze mindset had enorm veel invloed. Vol rust en vertrouwen gingen we de slaapmomenten aan. Het voelde goed voor mij en voor hem.

Ik ben iemand die het graag goed wil doen, voor mezelf en voor anderen. Als ouder merk ik dit ook. Ik wil graag de ‘perfecte’ ouder zijn. In die zin, dat ik op zoek was naar dat wat perfect paste bij mijn gezin en mij. Opvoeden is voor mij een continue ontdekkingstocht, waarin ik nieuwe kanten van mezelf tegenkom. Onzekerheid, ongeduld en boosheid horen daar ook bij. Ondanks dat ik iemand ben die mijn gevoel volg, met vertrouwen eigen keuzes maak in de opvoeding, zijn deze nieuwe kanten voor mij nog wel eens lastig te verkroppen.

Nu ik op de afgelopen jaren terugkijk ervaar ik eigenlijk steeds meer dat deze mindere kanten of reacties, juist heel positief werken. Het zijn onderdelen van mij als ouder. Het niet weten geeft juist kansen en nieuwe mogelijkheden. Het geeft mij het signaal dat ik mijn hart mag volgen en vertrouwen mag hebben. Als ik nu deze signalen ervaar, zie ik dat als een kans om mij niet als een imperfecte ouder te zien. Maar juist als mogelijkheid om mezelf als een perfecte ouder te zien, met al mijn imperfecties. Deze imperfecties leiden namelijk tot het beter leren kennen van mezelf als ouder en om te anticiperen op de behoeften van mijn zoontje.

Het leert mij opvoeden vanuit mijn hart. Met plezier die uitdagingen aan te gaan die ouderschap mij geven. En met vertrouwen een eigen invulling te geven aan de opvoeding van mijn zoontje.

Sanne Bosmans is moeder, orthopedagoog en heeft gewerkt in en rondom het onderwijs en jeugdzorg.