Onderzoeksresultaten: 'Opluchting als Siem inderdaad laat zien dat hij gegroeid is'

17 juni 2015

Nynke Postuma - leraar in Someren - blogt ook over de ontwikkelingen van haar zoon Siem, welke vorderingen er door hem worden gemaakt en hoe teleurstellende onderzoeksuitslagen daarnaast kunnen staan. Haar verhaal over 'dat stomme onderzoek', een afspraak die je met jezelf maakt en de vlag die dus niet wordt uitgehangen. 'Opluchting als hij laat zien dat hij inderdaad gegroeid is.'

Bij Siem wordt elk jaar een ontwikkelingsonderzoek uitgevoerd. Die wordt gebruikt om Siem zijn ontwikkeling in kaart te brengen. Na het onderzoek worden nieuwe ontwikkeldoelen geformuleerd voor in zijn persoonlijk plan. Gedurende het jaar dat erop volgt wordt er gewerkt aan die persoonlijke doelen waarna weer een ontwikkelingsonderzoek afgenomen wordt en de doelen bijgesteld worden. Dit is nu vijf jaar achter elkaar gedaan.

Siem ging daarbij elk jaar minimaal vooruit. Zat hij vijf jaar geleden (het eerste meetpunt) op een ontwikkelingsleeftijd van 13 maanden, dat was vorig jaar gegroeid naar 16 maanden. In vier jaar tijd dus een groei van 3 maanden. En ook al wisten we dat het maar een onderzoek was - en dat alles wat Siem in de praktijk laat zien zoveel meer zegt - …, toch was er elke keer een flinke teleurstelling.

Ik denk al een paar jaar dat Siem meer begrijpt dan hij laat zien. Vorig jaar liet Siem dat steeds beter merken en begonnen ook mensen om ons heen dat te zien. Vooral vorig jaar viel het dan ook zo tegen dat hij maar weer één maand gegroeid was ten opzichte van het jaar daarvoor. En ja, de speltherapeute had heel erg haar best gedaan om in het verslag de nadruk te leggen op de groei die hij wél had doorgemaakt, maar niet direct zichtbaar was in de cijfertjes. Maar toch, de eindresultaten stonden er keihard onderaan en die kwamen binnen. Teleurstelling en verdriet namen de overhand van de trots die we eerst voelden.

Vorig jaar nam ik me dan ook voor om 'dat stomme onderzoek' los te laten en alleen nog te kijken naar wat Siem ons gedurende het hele jaar in de praktijk laat zien. Dit lukte, en wat hebben we genoten van alle ontwikkelingen die hij doorgemaakt heeft!

Maar goed, nu stond dat ontwikkelingsonderzoek wéer voor de deur. Het loslaten lukte me in de aanloop naar het onderzoek best goed. Oké, de avond van tevoren lag hij extra vroeg in bed en voor hij in de bus stapte, kreeg hij een extra dikke kus van mij, maar verder was ik er niet veel mee bezig.

’s Middags kwam Siem weer thuis en zat er een grote envelop in zijn tas. Het onderzoek was meteen op papier gezet en meegegeven. Toch maar snel opengemaakt… En wauw! Hij was in één jaar 4 maanden gegroeid! Zeker vergeleken met de eerdere onderzoeken een hele mooi groei. Ik was opgelucht dat hij had kunnen laten zien dat hij inderdaad (ten opzichte van zichzelf) gegroeid was.

Maar was ik nu dan niet euforisch en buitenzinnig van vreugde? Heb ik de vlag uitgehangen, zijn we rechtstreeks naar een restaurant gereden of hebben we grote cadeaus voor hem gekocht? Nee, niets van alles.

Toch jammer dat ik vorig jaar met mezelf afgesproken heb niet meer (te) veel waarde aan de uitslag te hechten! ;-)

Nynke Postuma is leerkracht op De Ranonkel in Someren. Ze is getrouwd met Ralph en moeder van twee jongens, Jorrit (8) en Siem (6), een meervoudig gehandicapte jongen. Over ons leventje met Siem ben ik een blog begonnen. Keep it Siemple!