Mindful opvoeden

2 februari 2018

Als een olifant door een jungle loopt heeft hij zijn slurf laag bij de grond. Zo blaast hij de kleine diertjes van het pad om ze niet te hoeven vertrappen met zijn enorme poten. Subtiel rekening houdend met anderen. Belangeloos. Zacht. Daar wil Nynke Bos meer van weten...

Als leerkracht voor de klas en als yogadocent lijkt het vanzelfsprekend om continu ieders welbevinden op peil te houden. Die subtiele zachtheid mis ik thuis nog wel eens.

Thuis, waar de mensen van wie ik het meest houd als meubelstukken altijd aanwezig zijn. Thuis, waar ik nog altijd verwacht mij te kunnen ontspannen na een werkdag. Dat kan ook wel, tot op zekere hoogte. Maar er zijn drie jonge mensen in mijn huis die aandacht willen, sturing, die telkens hetzelfde verhaal voorgelezen willen krijgen.

Soms mopper ik om niks op mijn kinderen. Gezeur over handen wassen, sokken aandoen, haren kammen, smakken, doppen op stiften, even zelf spelen. Ik ben bang dat het maakt dat mijn kinderen zich even klein voelen, niet goed genoeg. Boos op zichzelf dat ze mama aan het mopperen maken. Blijkbaar doen ze iets verkeerd. En dat is precies wat ik niet wil. Ik wil ze zich krachtig en mooi laten voelen. Ik wil dat ze leren vertrouwen op hun eigen keuzes.

Ik bespreek het met mijn oudste dochter van zes. Nu heeft zij toevallig het ochtendhumeurgen van mij meegekregen, iets waar ze zelf ook weleens van staat te kijken: 'Jij houdt toch ook van mij als ik mopper?' begint ze voorzichtig. 'Jazeker', antwoord ik, 'want ik weet dat jouw mopper niks met mij te maken heeft. Als jij moppert doe je dat omdat jij je niet fijn voelt. En dan wil ik er juist voor je zijn om je weer blij te maken, of om er achter te komen waarom je je niet fijn voelt. Als ik mopper heeft dat dus ook niet zoveel met jou te maken. Ik mopper ook als ik me niet fijn voel. Wij mopperen makkelijk op elkaar omdat dat dat veilig is. Wij weten diep van binnen dat we altijd van elkaar houden, een mopperbui verandert daar niets aan. Maar gezellig is het niet.'

We zitten een tijdje tegen elkaar aan. Ik neem me voor wat vaker diep te ademen voor ik wat zeg en mezelf het volgende af te vragen: Is het nodig, nu? Kan ik ook op een ander moment opvoeden? Is niets zeggen ook opvoeden op dit moment? Kan het op een andere toon, met een grapje misschien zelfs? Zitten haar toekomstige schoonouders aan tafel of kan het geen kwaad dat ze even lekker smakt?

Mindful moederen, in de praktijk.

Nynke Bos heeft drie kinderen, is oud-leerkracht en tegenwoordig kinderyogadocente. Dit is haar website.