Laat kinderen zoveel mogelijk ervaringen opdoen

3 april 2019

‘Eens een Uilenspiegelaar, altijd een Uilenspiegelaar’. Deze zin gebruikt leerkracht Sjaal van Moorsel vaak als een collega afscheid neemt op school. Onze school, OBS Uilenspiegel. En zo ís het ook, zo voelt het voor hem. Hij werkt nu bijna zeventien jaar op deze school en oud-leerkrachten blijven verbonden met de school. Ze blijven vanuit hetzelfde gedachtegoed verbonden met elkaar. En niet alleen leerkrachten, maar ook ouders. Wanneer hun jongste kind is uitgevlogen richting voortgezet onderwijs ziet Sjaak met regelmaat deze ouders nog terug. Zoals bijvoorbeeld Michiel.

Collega Loes kreeg drie weken geleden een appje van Michiel, “oud-ouder” op onze school. Zijn  jongste kind, Tymon,  is inmiddels negentien en dus al ruim zeven jaar vertrokken van onze school. ‘Ik heb eieren om uit te broeden, heb je interesse?’, was zijn vraag in de app. Loes reageerde  enthousiast en een paar dagen later zijn de eieren en het broedapparaat op school. Samen met de kinderen bekijk ik een filmpje op het digibord. Hoe worden eieren uitgebroed? We kijken hoe een kuikentje zich in het ei ontwikkelt. We zoeken een mooie plek voor het broedapparaat, hangen er foto’s en tekeningen bij waarop te zien is hoe lang de ontwikkeling duurt.

De eieren moeten twee keer per dag worden omgedraaid.  Samen met de kinderen maken we een schema om dit niet te vergeten. In het weekend moet dit ook gebeuren. De kinderen willen dit doen en krijgen de sleutel van school mee op vrijdag, inclusief de code van school.

Na een week komt Michiel de eieren schouwen. Hij kan dan zien of het ei bevrucht is. Michiel heeft er net zoveel lol in als alle kinderen. Na ruim een week vraag ik aan de kinderen of iemand een hok heeft waarin straks de kleine kuikentjes in kunnen rondlopen. Dies, een jongen uit mijn klas, roept enthousiast: ‘Mijn opa heeft zo’n hok. Met lampen er in voor de kuikens. Mag ik hem bellen?’ Natuurlijk mag Dies dat. Hij belt Opa Wim. Alle vier de kinderen van opa Wim zaten op onze school. Opa Wim, die altijd belt wanneer zijn schapen lammeren.

 ‘Mogen wij dat hok hebben, opa’, roept Dies door de telefoon. ‘Kom jij het dan brengen?’

Twintig minuten later rijdt opa Wim zijn auto achteruit naar de voordeur van de school. En het toeval wil dat Michiel ook op school is om te kijken hoe het er met de eieren voor staat. Michiel en Wim, twee mensen die het onderwijs mooier maken. Twee mensen die vanuit hetzelfde gedachtegoed denken: laat kinderen zoveel mogelijk ervaringen opdoen.

Dat dachten ze toen al. En nu nog steeds. Daarin is niks veranderd. Wim en Michiel. Eens een Uilenspiegelaar, altijd een Uilenspiegelaar. Net zoals vele  andere ouders. Dank jullie wel, mede namens al onze kinderen. En de eieren….die moeten we nog twee dagen omdraaien. We kunnen niet wachten!

Sjaak van Moorsel is leerkracht op de Uilenspiegel in Boekel