'Ik wil eigenlijk gewoon normaal zijn en niet raar'

5 april 2016

De nieuwe juf heeft een leuke les bedacht. Een verhaal over feest. Vingers schieten de lucht in en enkele kinderen mogen over hun feest vertellen. Zena mag niet. 'Joh, ik mag ook nooit!', roept ze uit en ze staat op. Het lijkt de afgelopen tijd niet zo lekker te lopen met Zena, en lerares Kim van Haeften ziet haar steeds meer afglijden. Tijd voor een gesprekje.

Zena kijkt om zich heen. Ze heeft geen beurt gekregen in de les over het onderwerp feest. Ondertussen praat Yara nog over haar verjaardagsfeest. Zena staat met een verbeten gezicht, haar mondhoeken omgekruld en er dwars tussendoor roept ze: 'Ja, toen kreeg je zeker een luier!' Ze heeft de lachers in no time op haar hand.

De juf (een ontzettende lieve stagiaire van de pabo) en Zena staan tegenover elkaar. Er volgt een heen en weer van 'We praten niet door de klas, wat je zegt is niet aardig' , 'Ja, maar het is toch zo', ' Waarschuwing één' tot 'Ga zitten en nu is het klaar!'

Eerder die week vertelde de moeder van Zena al dat het soms lastig ging thuis en dat ze enorm treuzelde in de ochtend. Tussen de middag kwam de overblijfouder oververhit vertellen dat het weer eens mis was en dat het gewoon moeilijk gaat. 'Ze bleef maar doorgaan en brutaal doen en haar eigen zin en ze lachte zelfs mensen uit'.

Op de gang tref ik haar, haar schouders hangend omlaag. Ik neem haar mee naar een rustige plek en vraag haar hoe het is. Haar mond krult en haar schouders schieten de lucht in, ze neemt een hap adem en... kijkt me aan.

Ze kijkt me echt aan en vraagt: 'Wat bedoel je?'

'Je lachte zo hard in de klas, had je ook lol?'

'Nee, ik wil eigenlijk gewoon normaal zijn en niet raar'.

'Wat bedoel je?'

'Nou, sommigen vinden mij raar en als ik ze dan aan het lachen maak, dan is dat leuk en niet raar'.

'Helpt het jou?'

'Nee, dat lachen lukt wel maar ze vinden me nog steeds raar.'

'Wat wil je graag?'

'Normaal zijn!'

'Hoe ziet dat er uit?'

'Als Maike.'

'Hoe is dat dan, wat doet zij?'

'Ze luistert naar de juf en roept er niet doorheen.'

'Wat heb jij nodig om dat te laten lukken?'

'Dat iemand mij helpt en dat de kinderen in mijn groepje me aardig vinden. Ik vind het gewoon niet fijn voelen als ik denk dat ze me niet aardig vinden'.

We eindigen met de afspraak het meteen morgen in de klas open te bespreken. Ondertussen vraagt ze me een stift en papier. Ze schrijft een samenvatting, zoals we geleerd hebben bij taal, legt ze me trots uit. Ze bedenkt ook een plek om de mooie brief neer te leggen. Zena huppelt terug naar de klas en vertelt stralend aan juf wat ze heeft afgesproken.

Een week later vertelt moeder dat het zo veel beter gaat met Zena. Ze komt goed mee met alle vakken en ze heeft het naar haar zin op school.

Kim van Haeften is lerares op basisschool De Torenuil in IJsselstein