‘Ik vind het helemaal niet leuk dat hij gehandicapt is. Het is voor niemand leuk’

19 mei 2016

Nynke Postuma blogt over het gezinsleven, met man Ralph en twee kinderen. Siem is de jongste, een lieve, schattige, maar vooral ook ondeugende meervoudig gehandicapte jongen van 7 jaar. Hij heeft een broer, Jorrit van 9. Jorrit en Siem zijn de dikste vrienden, maar soms wordt het Jorrit te veel. Bijvoorbeeld als er schoolfoto’s gemaakt worden op zijn school, en Siem er niet bij kan zijn. Hij vertelt zijn moeder waar hij mee worstelt.

Een gesprekje tussen Jorrit en mij, zomaar op een doordeweekse avond…

‘Mam, ik was vandaag verdrietig op school…’

‘Och, hoe kwam dat?’

‘Ik was verdrietig om Siem… Alle broertjes en zusjes mochten met elkaar op de schoolfoto…’

‘Had de juf het ook in de gaten?’

‘Nee de juf niet, daar heb ik het niet aan laten merken… Maar de kinderen die vlak bij mij zitten hadden het wel door. Ik zei dat ik zo graag zou willen dat Siem ook aan de deur kwam om mij op te halen… Ze waren heel lief voor mij. Ze zeiden lieve dingen om mij op te vrolijken en aaiden over mijn rug…’

‘Wat fijn dat ze er zo voor je waren! En ook knap van jou dat je ze vertelde wat je voelde…’

‘Maar ja, het verandert niks aan Siem…’

‘Nee, dat klopt.’

‘Ik vind het helemaal niet leuk dat hij gehandicapt is. Het is voor niemand leuk.’

‘Zou het voor Siem ook niet leuk zijn?’

‘Nee, het is toch niet leuk als je niet kan praten. Je kan helemaal niet gemakkelijk duidelijk maken wat je wil of denkt. Voor jullie is het ook niet leuk. Jullie hebben veel meer werk om Siem te verzorgen. En voor mij… nou gewoon…’

‘Brengt Siem ons ook iets anders? Iets leuks of fijns?’

‘Ja hij is wel grappig en vaak vrolijk. Hij maakt veel plezier. Maar eerlijk is eerlijk… ik had liever dat hij gewoon was.’

‘Ik denk dat ik wel snap wat je bedoelt. Ik zou dat ook liever hebben gehad. Maar ja, wanneer ben je eigenlijk gewoon? Zo gewoon vind ik ons nou ook weer niet!’

‘Nee eigenlijk helemaal niet!’ zegt Jorrit, ondertussen op zijn kop van de bank afglijdend.

Wat fijn dat Jorrit zich vrij voelt om dit met anderen maar zeker ook met ons te bespreken. Het zal niet altijd makkelijk en fijn voor hem zijn, maar zolang we er gesprekjes zoals deze over kunnen voeren, denk ik dat we het zo gek nog niet doen…

Naar aanleiding van dit gesprekje besluiten mijn man Ralph en ik dat het fijn zou zijn als Jorrit een dagje onze volledige aandacht kan hebben. Jorrit heeft later in de week een studiedag en Ralph zorgt dat hij ook vrij is. We willen Jorrit meenemen naar een pretpark. We beslissen dat Jorrit zelf mag kiezen waar hij heen wil…

Zijn antwoord is: ‘Naar een dierentuin, maar dan moet Siem wel mee!’

En dan weet ik het zeker… broederliefde is onvoorwaardelijk!

Nynke Postuma is leerkracht op De Ranonkel in Someren. Ze is getrouwd met Ralph en moeder van twee jongens, Jorrit (8) en Siem (6), een meervoudig gehandicapte jongen. Over hun leven met Siem is ze een blog begonnen: Keep it Siemple!