'Ik hoorde... over wilde plannen met de jongens. Gaat dit wel goed komen?'

4 september 2016

Helmar Niemeijer schrijft over haar moederschap, haar gedachten en neigingen in de dagelijkse omgang met drie zonen. In deze situatie krijgt ze zijdelings de wilde plannen mee die haar man/zwager hebben bedacht voor de kampeerdagen, alleen met de jongens. Helmar bespeurt enige zorg bij zichzelf. ‘Gaat dit wel goed komen?’

Het idee kwam uit de mond van mijn man, die met alle stam- en naamdragers uit zijn familie een weekendje wilde gaan kamperen. Omdat dat betekende dat hij onze drie jongens van 13, 11 en 8 jaar een paar dagen ging vermaken en ik daardoor een paar dagen helemaal voor mezelf had, vond ik dat meteen een heel goed idee ;-).

Zo geschiedde, manlief toog met onze drie zonen, zijn broer en neefje, op pad. Man en zwager hebben beiden jarenlange scouting ervaring, het verbaasde me dan ook niet dat ik de weken voor het bewuste weekend wilde plannen over vlotten bouwen, kabelbanen, hout hakken en vuurtjes stoken voorbij hoorde komen. Naarmate het weekend dichterbij kwam merkte ik een beweging in mijn gedachten op. Van ‘Zo leuk voor de jongens, een heus mannenweekend.’ verschoof het ietwat naar ‘Gaat dit wel goed komen?’. Ik maakte me toch wel zorgen over dat vlotgebeuren, dat op de Regge moest plaats vinden: Ja, onze jongens hebben alle drie twee zwemdiploma’s, net zoals neefje, maar een onderstroompje in een rivier is andere koek dan de jet stream in een zwembadje. En dat gedoe met die zakmessen en bijlen, moest dat nou echt? Ze konden toch ook een marshmallow op een saté prikker boven een Campingazje houden?

Ik wist mijn gedachten redelijk voor me te houden, los van ‘Let alsjeblieft goed op. Met alles.’ en het slaan van een stiekem kruisje bij hun vertrek – terwijl ik niet katholiek ben. Want ik realiseerde me bijtijds hoe betekenisvol het is dat onze jongens opgroeien met een vader én een moeder. Die allebei hun eigen ding hebben bij te dragen aan groter worden. Dat het soms echt heel fijn is om als jongetje zonder je moeder aan te rommelen en te klooien. Omdat moeders in het algemeen nu eenmaal hun bezorgde inslag niet altijd bijtijds binnen kunnen houden, wat ook voor mij geldt.

Mijn bijdrage aan hun opvoeding en dit specifieke weekend - ik ga er maar even vanuit dat dat de feminine touch is - is er toch wel. Zo heb ik hun kleren gepakt, de anti-muggen sticks in de toilettassen gedrukt, een paar Donald Duckjes in een kratje gestopt en wat lavendel druppels op hun slaapzakken gesprenkeld. En zal ik bij thuiskomst het bad voor ze vol laten lopen om het vuil van drie dagen bos en riviertjes los te laten weken. Om ze na het verwijderen van de nodige teken en het plakken van schone pleisters om zakmeswondjes, voor te lezen en lekker in hun eigen bed in te stoppen.

Straks komen ze weer thuis van een ongetwijfeld supergaaf weekend. Ondertussen ga ik me vast geestelijk voorbereiden op de mannenweekenden die gaan volgen. Als ze rond de 16 zijn en met vrienden naar Salou willen. En ik het dak op kan met mijn lavendeldruppels en tekentang.

Helmar Niemeijer is moeder van drie jongens, werkte meerdere jaren voor een grote onderwijsorganisatie en draagt nu met Buro Zuiver bij aan verbinding tussen kinderen, ouders en scholen.