'Ik geloof dat ik liever in mijn eigen realiteit blijf'
22 november 2014
'Programma's als SynDroom en Down voor Dummies geven volgens sommigen een veel te positief beeld van mensen met het syndroom van Down. Ze kiezen alleen de goeien voor zo'n programma.' Martine Sitter besluit er eens voor te gaan zitten: de tv. Ze heeft er een aantal jaar nauwelijks aandacht aan besteedt, maar wil nu wel eens zien welke beelden er voorbij komen. Haar conclusie? 'Ik laat de realiteit graag aan een ander over.'Op diverse plekken wordt de discussie gevoerd of de invoering van de nieuwe prenatale test, de Niet-Invasieve Prenatale Test, er voor gaat zorgen dat er minder kinderen met Down syndroom worden geboren. Vervolgens wordt er ook nog bediscussieerd of dat erg is of niet. Ik kan mijn bijdrage gaan leveren aan deze discussie. Maar daar heb ik nu even geen zin in; doe het maar lekker zelf!
Een paar opmerkingen uit een discussieprogramma van woensdagavond (Arena van de EO) zijn me wel bijgebleven. Waaronder de opmerking over populaire programma's als 'SynDroom' en 'Down voor Dummies'. Deze programma's geven volgens sommigen een veel te positief en niet realistisch beeld van mensen met het syndroom van Down. 'Ze kiezen alleen de goeien voor zo'n programma.'
Natuurlijk, ik snap ook wel dat er verschillen zijn tussen kinderen met Down. Ik ben ook niet hetzelfde als mijn vriendin van de basisschool, mijn buurman, Tina Turner of mijn oud collega van de Montessorischool. Volgens mij is die diversiteit nou juist wat deze wereld zo'n waardevolle plaats maakt. Maar goed, blijkbaar moet je een realistisch beeld scheppen als je een televisieprogramma maakt. Het mag vooral allemaal niet te vrolijk en te positief.
Heel eerlijk gezegd kijk ik al een aantal jaren nauwelijks tv. Dat heeft meerdere oorzaken. Een gedeeltelijk vegetatieve staat na bevallingen, gebroken nachten met baby, niet beschikbaar zijn van de tv door familieleden die het ding gebruiken om mee te gamen of een falende tv aansluiting (de ontvangst was namelijk het beste wanneer iemand met het ontvangerding op een krukje in de tuin ging staan. Ik was meestal die iemand). Ik ben dus niet meer zo goed op de hoogte wat er allemaal op de tv te zien is tegenwoordig. Maar als ik de commentaren op de eerdergenoemde programma's hoor, moet het dus allemaal wel een realistisch beeld schetsen. Aangezien mijn oudste twee dochters toch al vinden dat mijn wereldbeeld veel te beperkt is, besluit ik kort te onderzoeken waar mijn realiteit afwijkt van de werkelijkheid.
Hiervoor bekijk ik wat er zoal te zien is op een doorsnee donderdagavond.
- Expeditie Robinson: onbekende bekende Nederlanders die in bikini zonder krultang op een eiland bekvechten over rijstkorrels.
- Chantal blijft slapen: Chantal Janzen blijft een nachtje slapen bij een bekende Nederlander. Ze wil (zo legt ze zelf uit) als een vlieg op de muur (getverdemme) bij de BN-er zijn en op die manier hun leven vastleggen. Ze slaapt bijvoorbeeld bij Peter Jan Rens (interessante combi: Barbie meets bejaarde Kaktus).
- Sex and the City: vrouwen die alleen maar geld aan eten, schoenen en kleding lijken uit te geven en eindeloos neuzelen over hun partner; is hij nou wel of niet de ware.
- ShockDoc: verslaafd aan porno. Er blijken duizenden mannen te zijn die alles op het spel zetten door hun verslaving aan porno.
- NOS journaal: godzijdank, het bestaat nog.
Reacties