martine sitter

Als kind speelde ik graag het spel ‘levensweg’. In een piepklein autootje met een popperig gezin er in reed je over een weg die je langs diverse hoogtepunten in een mensenleven voerde. School, studeren, een baan, trouwen, een huis, kinderen, carrière maken. Lang heb ik gedacht dat het leven via zo’n soort weg hoorde te verlopen. Wist ik veel…

Op mijn 43e kan ik terugkijken op een leven dat het pad van het spelletje uit mijn jeugd grotendeels heeft gevolgd, maar daar ook enorm van is afgeweken. En juist dat loslaten van ‘dat wat hoort’ geeft me een andere kijk op mijn omgeving.

Ik heb 14 jaar in het basisonderwijs gewerkt als groepsleerkracht en ICT coördinator. Het omgaan met, observeren en inspireren van kinderen heb ik altijd magisch gevonden. De mooiste momenten in mijn loopbaan als leerkracht waren mijn dagelijkse voorleesmomenten. Mijn ziel en zaligheid legde ik in het vertellen van de mooiste kinderverhalen. Met iedere keer weer als beloning 30 paar hongerige ogen van kinderen die ademloos, vol spanning, ontroerd of met de slappe lach naar mijn verhalen luisterden.

Toch kreeg ik steeds meer het idee dat ik meer uit mezelf kon halen en maakte ik de overstap naar het bedrijfsleven. Relatiebeheerder, accountmanager, projectleider van ICT projecten op basisscholen. Het heeft me veel over mezelf en over de cultuurverschillen tussen bedrijfsleven en onderwijs geleerd. Mijn laatste en meest inspirerende functie was die als redacteur op een afdeling waar prachtig digitaal lesmateriaal werd gemaakt.

Verschillende gebeurtenissen op mijn kronkelende levensweg zorgden er voor dat ik de afgelopen 2 jaar fulltime voor mijn jongste bijzondere dochter heb kunnen zorgen. Zij en mijn andere dochters van 18 en 14 geven me dagelijks de inspiratie om verwonderd naar hun ontwikkeling te kijken en de wereld om ons heen én mezelf eens op een andere manier te aanschouwen.