Hoe vier jij je verjaardag in de klas?

12 juli 2017

Lonneke Bindels is jarig in de zomer en vierde haar verjaardag met de klas vaak vlak voor de zomervakantie. Het was op die school traditie dat alle kinderen een kadootje voor de juf meebrachten. Dat bracht Lonneke een beetje in verlegenheid, want ze wist dat sommige ouders krap bij kas zaten. Haar verhaal over een bijzondere verjaardag. 

Toen ik nog op de lagere school zat en de meester of juf was jarig, kwam er altijd wel een moeder langs in de klas. De betreffende leerkracht moest dan net wat doen en dat gaf haar de gelegenheid te vertellen dat we overmorgen allemaal vijftig cent mochten meenemen naar school. Zij kwam dat dan ophalen en dan werd er een gezamenlijk cadeau gekocht.  Ik heb er toen nooit verder over nagedacht. Dat geld, dat gaven mijn ouders wel mee. Dat ging gewoon zo. Als kind wist ik niet dat die vijftig cent voor andere gezinnen weleens een probleem zou kunnen zijn.

In mijn bovenbouwklas -vele jaren geleden- en op mijn school ging dat anders. Iedere leerkracht vierde zijn of haar verjaardag op een eigen gekozen datum en met een eigen programma. Ik ben in de zomer jarig, dus vierde ik mijn verjaardag met mijn klas altijd in de laatste week voor de zomervakantie. Op deze school was het gebruikelijk dat kinderen een presentje kochten voor de leerkracht. Natuurlijk had ik al aangegeven dat ik geen cadeautjes wilde, maar dat had ik net zo goed niet hoeven zeggen. Op de bewuste dag verschenen er dozen chocolade, flesjes wijn (jawel), badschuim, en bodylotion.  Om de beurt kwamen de kinderen hun presentjes overhandigen en mij feliciteren. Om eerlijk te zijn vroeg ik me af hoe sommige kinderen (of hun ouders) het voor elkaar hadden gekregen, aangezien ik wist dat hun financiële situatie nu niet precies rooskleurig was.

Als laatste kwam André* naar me toe. André en ik hadden het kort daarvoor over mijn katten gehad. Hij zou er graag een willen, maar dat ging niet. Voor zijn moeder was het elke dag weer een uitdaging om een warme maaltijd op tafel te krijgen. André hielp soms wel (had hij eens verklapt) door wat uit de winkel te gaan “halen”.

Hij toverde uit een plastic zakje een blikje kattenvoer. Vleesbrokjes in jus. Met een glunderend gezicht zei hij: 'Nu zijn uw katten ook een beetje jarig, juf.' Toen iedereen spelletjes aan het doen was kwam hij nog even naar mij toe: 'Niet aan mijn moeder vertellen hoor juf, ik heb de brokjes zelf in de winkel gehaald.' En met een vette knipoog ging hij weer.

Ik heb het zijn moeder niet verteld. Mijn katten hadden feest.

Lonneke Bindels is trainer/coach in het onderwijs en blogger op Onderwijstechnieken.