Het vanzelfsprekende zien

4 oktober 2023

‘Ik hoor mezelf praten en merk dat ik vooral de verbeterpunten opnoemde.’ Als docent Joost Vriens iemand  vraagt hoe het begin van het schooljaar is verlopen, komt die na een uitgebreid antwoord tot de conclusie dat hij vooral opnoemde wat moeilijk was of niet lekker ging. Als hij vervolgens daarbij stilstaat, voelt hij ook direct waar hij wel energie van krijgt. Het kan helpen om zo af en toe even te gaan zitten en het leven rondom je te zien.

Woensdag sprak ik iemand die al 20 jaar leerkracht is op een basisschool. Ik vroeg hem hoe de start van het schooljaar voor hem was verlopen. Hij vertelde over de boeken van de rekenmethode die niet op tijd aangekomen waren. Hij moest nog wennen aan de tien nieuwe leerlingen in de klas. Het was hem opgevallen dat hij meer tijd nodig had voor de voorbereiding van de dag. Toen hield hij op en keek me aan: ‘Terwijl ik zo aan het praten ben, zie ik Marieke voor me, een nieuw kind in de klas. Die is zo blij weer naar school te gaan. Ze lacht, ze danst, ze buigt zich heel geconcentreerd over een opdracht. Ze is echt een krachtig zonnetje in de klas. Het leven spat ervan af.  Ik hoor mezelf praten en merk dat ik vooral de verbeterpunten opnoemde. Ik kan wel wat van die zonnigheid van Marieke gebruiken.’

Gisteravond deelde een collega de start in zijn nieuwe klas met een glimlach en stralende ogen: ‘Het is druk, ze moeten nog wennen, ik ook. Maar ik zie dat ze willen leren, dat ze met elkaar willen zijn.’

Ik herinner mij dat ik in een klas een leerling had die heel veel vroeg. Soms werd ik er wel eens moe van. Totdat haar mentor mij vertelde dat dit meisje echt een drempel over moet om een vraag te stellen.  Toen ze het zei snapte ik onmiddellijk wat ze bedoelde. Met een iets andere blik kijken. Dan zie je en hoor je veel. Ik nodig je uit om hier eens bij stil te staan.

Misschien zorgt dat voor een glimlach.

Even stoppen. Stilstaan. Naast dat je de kinderen waarneemt, kun je met aandacht en openheid oefenen om ook je eigen gedachten waar te nemen, je manier van kijken. Hoe kritisch ben je? Op jezelf, op de ander?

Het kan helpen om zo af en toe even te gaan zitten en het leven rondom je te zien. Die spontane kinderen. De zon. De planten in je lokaal. Die krachtige stroom van leven waar jij deel van uitmaakt. Je bewust zijn van alle dingen die goed gaan. Er zijn zoveel mooie dingen die niet zo gemakkelijk gezien worden omdat ze vanzelfsprekend zijn. Dat is alsof je je bril poetst en helderder kijkt.

In een onlineonderwijs Sangha staan we stil bij dit soort uitdagingen. Om van elkaar te leren en goed voor onszelf te zorgen. Dan kunnen we ook goed voor de kinderen zorgen.

Meer weten?
Meer informatie over ons vind je hier. Je bent van harte uitgenodigd om deel te nemen. Het vanzelfsprekende zien is het thema van zondagavond 9 Oktober. Als je deel wilt nemen, kun je een mail sturen naar Baltus van Laatum, die je dan een link stuurt van onze bijeenkomst.

Joost Vriens was docent Levensbeschouwing en is nu bezig om een bijdrage te leveren aan het verbinden van mindfulness met onderwijs en onderwijsvernieuwing