'Een schoolkamp zelf organiseren? Dat kunnen ze echt wel...'

28 oktober 2017

De vele schoolkampen die Marleen van der Krogt heeft meegemaakt en georganiseerd waren bijzonder. Dit kamp overstijgt al die kampen. Een kamp waarbij de betrokkenheid en het succes zo groot is, dat kan alleen georganiseerd zijn door de kinderen zelf. Dit artikel is eerder gepubliceerd in het blad Mensenkinderen.

'Ik kan het even niet meer overzien,' zegt ze. De stamgroepleerkracht van de bovenbouw. Het schoolkamp, daar wordt ze onrustig van. Ze hanteert voor zichzelf een strakke planning. Alle activiteiten van de bovenbouw, alle uitjes, alle thema’s staan erin. En nu dat kamp nog. Een tweejaarlijks terugkerend feest. 'Maak je niet druk,' zeg ik. 'De kinderen gaan het organiseren dit jaar.'
'Dat heb ik nog nooit gedaan.'
'Nee, ik ook niet. Spannend he?' Een mooie stap naar nog meer zelfstandigheid en zelfsturing. Onze verwachtingen zijn hoog. Het is januari. De regen tikt tegen de ruiten. In de kring zitten de 26 kinderen die het gaan doen. Ze weten het alleen nog niet. Op het bord staat:

 

We gaan op kamp
Het budget is …
De organisatie ligt in jullie handen

Het wordt onrustig in de kring. Wat, hoe, wanneer dan? Echt zelf? Je bedoelt alleen wij?
En ja hoor, de eerste twinkelingen zijn zichtbaar.

Procesbegeleiders hebben wij onszelf genoemd. De stamgroepleerkracht en ik.
Ook niet wetend waar, hoelang en wanneer we gaan. We. Ook dat is onzeker, misschien kiezen ze wel andere leerkrachten om mee te nemen.

Welke ruimte geven we de groep?
Welke criteria leggen we neer bij de start?
Natuurlijk hebben we daar over nagedacht.
Zo veel mogelijk ruimte.
Zo min mogelijk criteria.
Vertrouwen in de kinderen en off we go.

'Wat is er nodig om dit kamp te organiseren?' De groep stort zich op een mindmap, om overzicht te krijgen. Locatie, eten, activiteiten, vervoer, duur van het kamp en de financiën. Op talent en interesse vullen de werkgroepjes zich. Al snel wordt duidelijk dat je wel afzonderlijk kunt gaan brainstormen maar dat je toch afhankelijk bent van de andere werkgroepen. Hup, weer in de kring.

'Welke wensen hebben jullie?' De allergrootste wens is vijf dagen op kamp in plaats van de gebruikelijke drie. De oplossingsgerichtheid en creativiteit van de groep treedt direct in werking.

 

 

• als we dichtbij gaan, kunnen we op de fiets


• als we veel gratis en goedkope, zelfbedachte activiteiten doen, sparen we geld uit


• als we buiten het hoogseizoen gaan, is het goedkoper


 

En toch is dat niet genoeg om de wens te realiseren. De afdeling “financiën en locatie” maakt een berekening en komt niet verder dan vier dagen. De teleurstelling is groot. Een week lang ligt het project stil. Tot het moment van het Briljante Voorstel. 'Als het goed is heeft iedereen al betaald voor het schoolreisje. Als wij nou met z’n allen niet op schoolreisje gaan en dat geld voor het kamp gebruiken. Dan… kunnen we vast vijf dagen.'

De afdeling “financiën en locatie” maakt weer een berekening. Ruim voldoende geld. Een luid gejuich stijgt op in de groep. De energie is weer terug. De groep krijgt vleugels, blijkt meer te kunnen dan ze zelf dacht. Vele kringgesprekken zijn nodig om het kamp te regelen.

Collega’s buiten onze school zijn verbaasd. Is dat echt mogelijk? Dan haal je je doelen toch niet? Is dat wel beredeneerd onderwijsaanbod? Kunnen ze dat echt zelf? Dat kunnen ze echt wel. Alle basisvaardigheden en vele kerndoelen komen tot hun recht in deze betekenisvolle opdracht. Wereldoriëntatie in volle omvang. Hoe gaaf is dat?

De vele kampen die ik heb meegemaakt en georganiseerd waren bijzonder. Dit kamp overstijgt die bijzonderheid. Een kamp waarbij de betrokkenheid en het succes zo groot is, dat kan alleen georganiseerd zijn door de kinderen zelf.

En de stamgroepleerkracht? Die wil nooit meer anders.

Marleen van der Krogt is interim-schoolleider en docent Pedagogische Tact en Leiderschap.