Dansen in de driehoek ouder-kind-leerkracht
3 april 2018
Een verdrietig jochie en zijn boze moeder in de klas op woensdagochtend: het plaatst leerkracht Tineke Spruytenburg in een spagaat tussen ouder en kind. Ze wil niemand op de tenen trappen, maar wat is hier gebeurd? Een lastig dilemma voor Tineke.
Het is woensdagochtend half negen, de kinderen en ik zitten in de kring, klaar om de dag te starten. Dan komt Jay als laatste binnen. 'Goedemorgen, juf Tineke’, zegt hij met een zwak stemmetje. ‘Goedemorgen Jay, fijn dat je er bent’, beantwoord ik zijn groet. Hij draait zijn hoofd de andere kant op, maar laat mijn hand nog niet los. ‘Zie ik het goed?’, informeer ik, ‘Ben je verdrietig?’ Een kort knikje met zijn hoofd bevestigt mijn vermoeden.
Als ik mijn blik over de groep laat gaan, zie ik zijn moeder voor de deur staan. Het lijkt alsof ze daar al even is, maar nu pas opent zij de deur en zegt met harde stem: ‘Ja, wat sta je daar te vertellen tegen de juf?’
‘Mag ik niet buiten spelen als ik thuis kom?’, vraagt Jay. ‘Ja, en daarover hoef je niet met de juf te praten.’ Nu kijkt ze mij aan: ‘Als hij zijn broertje van de trap duwt, moet ik daar dan soms geen consequenties aan verbinden juf?!!’
Het is meer een stelling dan een vraag en haar stem klinkt me schel in de oren.
Ik schiet in een spagaat, omdat ik niet geloof dat straffen het kind tot ander gedrag brengt en omdat ik de nog fragiele relatie met deze leerling wil beschermen. Tegelijkertijd is het van belang om begrip te tonen voor moeder en ervoor te zorgen dat zij niet in haar hemd komt te staan. Het liefst zou ik met moeder en zoon naar de gang om uit te vinden wat er is gebeurd en wat dan achter het gedrag van Jay zit en daarvoor zie ik hier en nu geen mogelijkheid.
Want wat is hier nu precies gebeurd? Wat triggerde Jay om zijn broertje een duw te geven? Was Jay zich bewust van het gevaar? Was het wel echt opzettelijk? Ik weet het niet! Wat had ik kunnen doen in de omstandigheden zoals die waren?
Tineke Spruytenburg is leerkracht en geeft mindfulness aan kinderen en volwassenen.
Reacties
Marieke Janzen
Als leerkracht kies ik op zo'n moment voor het kind. Het kind komt onrustig op school en heeft mijn veilige basis nodig om de dag te starten. Voor moeder dus even geen tijd, want de groep vereist ook mijn aandacht. Dan zou ik het verdrietige kind even op adem laten komen en later op de dag op een rustig moment even met hem in gesprek te gaan. Dat is vaak al voldoende. E.v. bied ik aan om er na schooltijd met zijn moeder samen er even op terug te komen. School en thuis zijn verbonden. Zaken die, zeker vlak voor schooltijd gebeuren thuis, hebben impact voor zowel het kind. de leerkracht en de groep, maar ook de ouder. Dat kan een ruzie zijn, maar ook iets anders. Ik biedt dan ook vaak aan om e.v. een bericht te sturen, wanneer het goed gaat met het kind. De ouder thuis zit ook vaak met een 'rotgevoel'.