Communiceren met Siem: 'Praten met zijn ogen, aandacht vragen door aanraken'

15 oktober 2016

Nynke Postuma blogt over het gezinsleventje, met man Ralph en twee kinderen. Siem is de jongste, een lieve, schattige, maar vooral ook ondeugende meervoudig gehandicapte jongen van 6 jaar. 'Bij Siem worden we gedwongen goed op te letten, heel specifiek te kijken, te benoemen en er naar te handelen. Een basale vorm van communiceren. Haar blog: 'Siem neemt de initiatieven én wij volgen. Hoe zit dat in het onderwijs?'

Siem is de laatste jaren steeds meer duidelijk gaan maken. Het begon met het laten merken als er iets gebeurde dat hij niet wilde. Hij begon te mopperen wanneer we de televisie uitzetten of wanneer we speelgoed weglegden. Ook wanneer wij iets aten of dronken (en hij ook iets wilde) begon hij te mopperen.

Met zijn ogen begon hij ook te 'praten'. Hij keek naar een speelgoedje dat op de grond lag en dan naar ons. Vervolgens kreeg hij door dat als wij niet goed naar hem keken en dat dus niet zagen, hij onze aandacht kon krijgen door ons aan te raken. Zijn handje op onze schouder of arm, en dan weer die blik naar dat speelgoed waar hij zelf niet bij kon.

Dit groeide uit. Ondertussen pakt hij een beker uit de kast als hij dorst heeft. Wijst hij met zijn arm naar iets dat hij wil. En komt hij met de afstandsbediening wanneer hij televisie wil kijken. Het hoogtepunt was voor ons toch wel toen hij met de afstandsbediening naar Ralph liep. Die vroeg hem wat hij wilde. Siem pakte zijn buurman en buurman T-shirt vast en hield de afstandsbediening weer in de lucht! “Aaahh, Siem buurman en buurman kijken!” En een enthousiaste kreet van blijdschap was de beloning! A je to Siem!

Maar er moet toch meer zijn dan het volgen van de initiatieven die Siem neemt? Verschillende keren heb ik tijdens overleggen op het KDC (kinderdagcentra) aangegeven dat ik het zo fijn zou vinden wanneer Siem verder kan groeien wat betreft communiceren. We kunnen Siem best aardig 'lezen', maar hij is daarbij wel erg afhankelijk van de andere 'gesprekspartner”'

Bij het laatste overleg was het zover…
Er was voldoende discrepantie tussen Siem zijn taalbegrip en zijn taalproductie. Hoe frustrerend (voor ons, maar vooral voor Siem) is het dat Siem eerst moet kunnen laten zien dat hij meer begrijpt dan hij kan zeggen. Maar goed, er kon nu dus een aanvraag ingediend worden bij de zorgverzekering voor logopedie.

En vol goede moed is een hele enthousiaste en gedreven logopediste samen met een lieve en betrokken stagiaire aan de slag gegaan met pecs. Pecs zijn kaartjes met een plaatje erop. Als Siem duidelijk wil maken wat hij wil, moet hij het kaartje met desbetreffende afbeelding geven. Als beloning krijgt hij wat er op dat kaartje staat. Dus nu zijn ze druk aan het oefenen met kaartjes, met stapelbekers en boekjes erop. Zo stapelen en lezen ze wat af!

En wij? We kunnen niet wachten tot de pecs mee naar huis mogen.
En tot die tijd blijven we gewoon gezellig keer op keer buurman en buurman kijken!

Nynke Postuma is leerkracht op De Ranonkel in Someren. Ze is getrouwd met Ralph en moeder van twee jongens, Jorrit (8) en Siem (6), een meervoudig gehandicapte jongen. Over ons leventje met Siem ben ik een blog begonnen. Keep it Siemple!