Column: 'Het hoofddoekje van Ella'

28 maart 2015

Kim van Haeften vertelt over Ella, een meisje van acht uit haar groep op De Torenuil. Ze is half Marokkaans en gebruikt haar das als hoofddoek. Van de ene op de andere dag. De klas begrijpt het niet en Ella is boos. Een praktijksituatie in een column.

De pauze is voorbij en Ella - half Nederlandse, half Marokkaanse – komt botsend en stampvoetend de klas binnen. Ze heeft haar sjaal om haar hoofd. “Stomme kinderen, iedereen lacht mij uit. Ik ga alleen zitten,” roept ze naar me.  Ik loop naar haar toe en vraag haar of ik iets kan doen. “Alle Marokkanen hebben toch een hoofddoek, dat snappen ze toch wel”, is het antwoord.

Ella had mij een dag eerder al in mijn oor gefluisterd dat ze Marokkaanse was en dat ze daarom haar das als hoofddoek gebruikt. Nu denk ik haar te helpen door wat uitleg te geven over het gebruik van hoofddoekjes. “Nou en, ik ga toch nooit meer naar buiten” zegt ze.

Ik probeer haar nog te laten inzien hoe andere kinderen misschien naar haar keken. “Een meisje van 8 met een blauwe das om haar hoofd, dat een beetje gniffelend op het schoolplein rondloopt. Misschien hebben ze niet door wat je bedoeling is en kun je het aangeven of misschien denken ze dat je het koud hebt of dat je een grapje maakt. ” Ze draait zich met haar armen over elkaar van me weg.

Tja, denk ik. Ik wacht, kijk en vraag:  “Wat wil jij?” Waarop ze zegt: “Ik wil gewoon dat de klas ziet waar ik vandaan kom en wie mijn moeder is. ”

Dit is Ella ook, altijd zo zichtbaar en hoorbaar in de klas.

Even later vertelt ze, na anderhalf jaar, openlijk in de klas over haar echte moeder en haar pleeggezin. Uit zichzelf, omdat ze eraan toe is en omdat het in onze klas kan. Enkele kinderen vragen haar foto’s mee te brengen om te laten zien wie er bij haar horen.  Ze staat dicht bij mij tijdens het vertellen, met een gezicht waarop langzaam opluchting valt af te lezen.

Kim van Haeften is leerkracht op De Torenuil in Ijsselstein en lid van het Bloggerscollectief  van hetkind.