Brief aan mijn leerling: 'Jij gaf mij de ruimte om er voor jou te zijn...'

5 april 2016

Arno van Uden schreef een brief aan zijn leerlinge Meike. Ze vonden elkaar vanaf het eerste moment in een gezamenlijke verdrietige ervaring. Hij bleef haar volgen, ook toen hij geen mentor meer was. Meike gaf hem de ruimte om haar bij te staan in moeilijke tijden. Nu, in Meike's vierde leerjaar blikt hij terug op haar ontwikkeling en kijkt met trots vooruit... 'Buiten school had je ook een strijd te voeren..'



Beste Meike,

Bewondering! Dat heb ik voor het door jou zelfstandig gekozen pad. Geen mooi geplaveid pad, maar een weg met bergen en dalen, hobbels en bobbels. In jouw tijd op onze school, mocht ik op dit pad een stukje met je meelopen. Jij gaf mij die ruimte. Een waardevolle ruimte. Ik maakte namelijk graag gebruik hiervan om je bij te staan waar nodig. Dat deed mij goed. Jouw keuzes hebben je, voor nu, gebracht tot het examen. 

Je hebt al een bewogen leven achter de rug! In leerjaar 1 mocht ik je mentor zijn, dat ervaar ik nog steeds als bijzonder. We hebben in dat jaar, en de jaren daarna, veel eerlijke gesprekken gehad. Het voelt dan ook vreemd en tegelijkertijd ook goed dat je dit schooljaar onze school gaat verlaten, op weg naar (weer) een belangrijke stap.

In jouw eerste schooljaar was ik je mentor. Ik was meteen op zoek naar goed contact met je. Maar hoe doe je dat? Goed contact maken, daar zijn geen regels voor. Het is een gevoel, een gevoel dat mij vaak een richting wijst! Het was dat gevoel dat zei, het is belangrijk om je in één keer te raken en je vertrouwen te winnen.

Beiden hebben wij onze moeder in onze puberteit verloren, een verdrietig ervaring waar we elkaar in herkennen. Tijdens een van mijn lessen besloot ik om Karin Bloemen - Geen kind meer te laten horen. Gewaagd misschien, maar je was geraakt en we maakten contact. Het gesprek dat hierop volgde leidde ertoe dat ik de ruimte van je kreeg om je bij te staan waar nodig. 

Gedurende het eerste jaar voerden we vele gesprekken, dit versterkte ons contact en vertrouwen. Bewust of onbewust gaf jij aan wanneer dat nodig was en gaf je de benodigde ruimte.

Je werkte hard, was altijd aanwezig, maar soms ging het niet goed en had je het moeilijk. Buiten school had je namelijk ook een strijd te voeren in de vorm van emotionele gesprekken en onderzoeken. Jij verdeelde jouw beschikbare ruimte.

Je kreeg in leerjaar 2 een nieuwe mentor, maar wij spraken elkaar nog regelmatig. Het ging gedurende dat jaar steeds beter met je. Met trots vertelde je over jouw goede rapport. Je ging vrolijk de vakantie in! Je had een berg beklommen.

Na de zomervakantie startte je in leerjaar 3. Het ging meteen bergafwaarts. Ik kon dit duidelijk aan je zien en maakte me ernstig zorgen. Ik gaf geen les meer aan je. Deze keer kon je het niet alleen, dat was duidelijk, je zocht je heil steeds meer in het gebruik van drugs. Ik vond dat ik nu de, door jou voorheen beschikbare gestelde, ruimte moest gaan benutten, moest nemen. Tijdens een biologieles haalde ik je uit de les. Je was afwezig, wist niet waar de les over ging, maar ging wel met me mee. We hadden een open en eerlijk gesprek. 

Een tijdje later had je een fikse ruzie met een medeleerling. Samen met een collega haalde ik jullie uit elkaar. Je liep boos weg, de school uit, was niet voor rede vatbaar. Ik wist niet waar je naar toe was, maar mijn gevoel zei dat je spoedig terug zou komen. Dat was ook zo. Er was verdriet, een gesprek, de emmer was vol!

Het gebruik van drugs gaf je een uitvlucht. Maar je was hierover heel duidelijk en reëel. EIGENwijs over welk pad je wilde bewandelen. Je wilde van de drugs af en je wist ook hoe! Je wilde intern bij een kliniek. En zo ging het ook, je volbracht het traject op een goede manier en behaalde de door jou zelf gestelde doelen. Je accepteerde hierbij eventuele vertraging op school, want de strijd om af te kicken was belangrijker.

Gedurende jouw interne tijd heb ik je een keer opgezocht. Je zag er beter uit en je had jouw pad weer verder uitgestippeld. Je bood jezelf een perspectief, met kracht door jou gesteld. Onder andere het behalen van het diploma.

Je strijd is nog niet helemaal gestreden, maar je wilt ook je diploma behalen en dat is nu mogelijk. Ondanks verlies van tijd ben je gestart in leerjaar 4. Naast school heb je nu wederom een strijd te voeren, een tijdelijk woonverblijf met daaraan gekoppeld een zelfstandig woontraject. De ruimte die je voorheen voor mij beschikbaar had, stel je nu beschikbaar aan een ander, aan iemand die je nu verder kan helpen. 

Ik ken je nu bijna vier jaar, van dichtbij en soms van veraf heb ik een stukje van jouw strijd meegemaakt. Je hebt de ruimte gekregen en genomen. Gedurende de vier jaar vind ik dat je gegroeid bent. Je bent in staat om je eigen weg te bepalen, EIGENwijze keuzes te maken, ruimtes te geven en te nemen. 

De beslissingen die je de afgelopen jaren genomen hebt en jouw gebaande pad geven mij het vertrouwen in een goede zelfstandige toekomst voor jou. Meike, er rest mij niets anders dan jou te danken voor de gegeven ruimte en je een gouden toekomst te gunnen en af te sluiten met een passend lied: Blackbird van the Beatles.

Met bewondering,

Meneer van Uden

Arno van Uden is leraar op het Kempenhorst College in Oirschot.