Bijna normaal

16 september 2019

Toen de zoon van Hartger Wassink na twee jaar worstelen en strijd in maart 2018 thuis kwam te zitten, volgde een stressvolle zoektocht naar een oplossing. Na vele gesprekken en een bezoek aan een school voor speciaal onderwijs hakten ze de knoop door en besloten ze dat hij na de zomer zou beginnen op 10-15 Agora Groesbeek, waar hij dit jaar examen gaat doen. Dat er echt iets veranderd is voor de jongen, blijkt wel als hij tijdens het avondeten het woord “leuk” gebruikt als het gaat over school.

‘Ik vind economie leuk’, zei zoonlief bij het avondeten.

Enkele zaken in deze zin zijn best bijzonder. Laten we achteraan beginnen.

Een: het avondeten. Nog maar een paar jaar geleden deed zoonlief daar niet of nauwelijks aan mee. Hij kwam te laat aan tafel, of sprong alweer op voordat we goed en wel begonnen waren. Sowieso lustte hij geen warm eten. Na zijn eerste babygroentehapje bij drie maanden weigerde hij categorisch alles wat op gekookte groente leek. Hij leefde op droge rijst, kale pasta en boterhammen met pindakaas en hagelslag. Veel hagelslag.

Twee: zoonlief nam deel aan het gesprek aan tafel. Het is ook nog niet zo lang geleden dat hij dan weliswaar aan tafel zat, maar grote moeite had soepel met het gesprek mee te doen. Hij praatte er doorheen, maakte rare geluiden, stelde lukrake vragen en klaagde dat hij genegeerd werd. Sinds een jaar lukt het dat veel beter. Hij zit vrijwel de hele maaltijd aan tafel, eet zelfs kleine beetjes gekookte groente en reageert op een normale manier op vragen en wacht op zijn beurt om zijn zegje te doen in een gesprek.

Drie: Hij gebruikt het woord ‘leuk’ in combinatie met iets van school. Het is nog maar zeer kort geleden dat alles dat met school te maken had, stom was. Weliswaar ging hij vorig jaar het hele jaar naar school, maar hij lette secuur op, dat buiten datgene wat absoluut verplicht was, hij geen seconde extra energie verspilde. De vele tijd die hij overhad doodde hij met Youtubefilmpjes kijken. Veel Youtube-filmpjes.

Dit schooljaar is het anders. Nu we, met hem, het plan hebben ontwikkeld om dit jaar vmbo-t examen te doen, is hij bezig zichzelf tot iets van een normale scholier te transformeren. Hij zit boven boeken gebogen, vult daadwerkelijk iets in in zijn schrift. Ook van school komen juichende berichten over zijn toewijding.

Hij zelf lijkt het allemaal vrij natuurlijk te ondergaan. Voor mij als vader is het wennen. Ik merk dat ik af en toe nog gespannen ben, of het wel goed gaat. Of hij wel op tijd op school komt. Of het niet weer misgaat. Of we niet te veel van hem vragen. Soms is dat ook zo. Dan lukt iets niet. Dan is er toch weer die frustratie. Maar hij herpakt zichzelf dan, soms sneller dan wij onszelf herpakt hebben.

En dan, de volgende keer, als het gewoon lukt, vind je het bijna normaal. Zoals deze zin bij het avondeten. Daarom schrijf ik hem hier op. Om mezelf weer voor te houden hoe wonderlijk mooi die eigen ontwikkeling van kinderen is, en hoe belangrijk het is, daarin te vertrouwen.

Hartger Wassink is zelfstandig onderwijsadviseur en -begeleider, met name op gebied van leiderschap, bestuur en toezicht. Hiervoor werkte hij vijf jaar bij Nivoz. Het blog over zijn zoon kun je hier verder volgen.