Als je als leerkracht het antwoord echt even niet meer weet

17 mei 2017

Als leerkracht ben je voor de kinderen de volwassene die alles weet. Maar ook een leerkracht wordt wel eens in verlegenheid gebracht omdat ze het antwoord op de vraag gewoon echt niet weet. Dat overkwam PABO-stagiaire Tessa Otten, die een geschiedenisles gaf in de bovenbouw en ineens geen antwoord kon geven op de vraag van een kind dat wilde weten waarom de Eerste Wereldoorlog was begonnen. Hoe Tessa daar mee omging en wat er vervolgens ontstond in de klas, lees je in haar blog.

Geschiedenis is een schitterend vak om te geven in de bovenbouw. Het levendig vertellen van waargebeurde, spannende verhalen; je kunt de leerlingen geen groter cadeau geven. En mij trouwens ook niet.

‘Waarom was de Eerste Wereldoorlog nou begonnen, juf?’ klinkt er door de klas. Ik denk na. ‘Ja, er was toch iemand vermoord ofzo, en toen was heel de wereld ineens vet boos, behalve Nederland.’

Ik denk nog langer na. Ik weet het niet meer. De naam van de vermoorde prins van Oostenrijk is me totaal ontschoten. Lekkere leerkracht ben ik dan, zucht ik in mezelf. Ik herinner me ineens dat ik vier keer over mijn geschiedenis entreetoets heb gedaan op de pabo, omdat ik de zin ‘Hebban olla vogala nestas hagunnan‘ verkeerd had geschreven.

Mijn nadenksessie blijft niet onopgemerkt en de hele klas kijkt me strak aan. Mijn hoofd slaat op tilt. Het was iets met de F. Fernando..? Ferdandez..? ‘Ik ben het helemaal vergeten,’ geef ik eerlijk toe. Ik voel mijn benen zwaar worden terwijl ik de reactie van de klas afwacht.

‘Juf, jij doet toch HBO? Je hebt op de havo gezeten toch? Heb je dat niet geleerd?’ plaagt Mats. Ik besluit mezelf er met een grap vanaf te maken, zoals ik wel vaker doe als ik me incapabel voel en geen uitweg meer zie. ‘De naam van die prins lijkt op Fernandes! Dat vieze groene drankje dat Daya altijd drinkt bij haar kip.’ Even is het stil, dan begint het enige Surinaamse meisje uit de klas te bulderen van het lachen. De rest doet mee en ik ben opgelucht.

Frans Ferdinand. Dat is het antwoord. Gegoogled. In een poging mezelf te redden zeg ik relativerend tegen de klas: ‘Weet je, soms moet je dingen gewoon leren. Dan schrijf je het op bij je toets en dan vergeet je het weer. Net als ik.’

Tot mijn verbazing echter hadden bij het proefwerk bijna alle leerlingen deze vraag goed. ‘Juffrouw Tessa, ik moest de hele tijd denken aan een blikje Fernandes,’ vertelt Joey me achteraf met een dikke grijns op z’n gezicht. Ik doe HBO, maar zij zijn pas écht slim.

Tessa Otten studeert dit jaar af aan de Fontys Hogeschool (Kind & Educatie) in Tilburg. Ze probeert haar weg te vinden in het basisonderwijs als beginnend leerkracht.