Nora leert 's nachts: Wie heeft daar nu precies last van?

4 augustus 2014

We kregen veel vragen over Anne van Hees’ vorige verhaal: over Nora, die van school gestuurd werd. Gelukkig heeft Anne Nora niet losgelaten én haar ervaringen als begeleider van de zeventienjarige vaker overdacht in columns. Hier is Nora, op weg naar haar eindexamen vmbo-t.  Ze plant haar leerwerk wel, maar het komt er toch altijd op neer dat ze de nacht voor een toets pas gaat blokken. Niet oké, zegt Nora terneergeslagen. ‘Ben jíj het, die daar last van heeft?’, vraagt Anne haar.

Een groot deel van de begeleidingstrajecten die ik bied aan mensen met ADHD, bestaat uit het helpen (her)ontdekken van wie ze zijn.  Vaak maken relatief kleine ontdekkingen helder, hoever zij van zichzelf verwijderd zijn geweest. Zo ook bij Nora, 17 jaar.

Enkele weken voor haar eindexamen vmbo-t, spreken we over hoe zij dit denkt te gaan voorbereiden. ‘Tja, weet je wat het is,’ vertelt ze, ‘ik weet dat ik nu aan de slag zou moeten. Dat ik nu een planning moet maken voor de tijd tot de examens. Dat krijg ik ook wel voor elkaar. Maar me houden aan een planning, dat is me nog nooit gelukt.’

Ik vraag haar hoe zij tot nu toe proefwerken en tentamens heeft voorbereid. Op het allerlaatste moment keihard blokken, antwoordt ze. Het komt er vaak op neer dat ze de nacht voor de dag met de toets niet of nauwelijks slaapt en haar slaap weer inhaalt na school. Het is de tijdsdruk, zegt ze, die er dan voor zorgt dat ze alle afleiding, waar ze normaal heel gevoelig voor is, buiten kan houden en zich volledig kan concentreren op de leerstof.

‘Maar ik weet dat het niet oké is dat ik dit zo doe. Het is niet goed en het werkt niet,’ haast Nora zich te zeggen. Ik attendeer haar erop dat ze tot nu toe alle tentamens die ze diende te halen om op examen te mogen, gehaald heeft. ‘Had je daar dan toch een andere strategie?’, vraag ik. ‘Nee, eigenlijk niet…’ Ze kijkt me wat schuldbewust aan bij deze bekentenis. Haar hoofd zakt nog verder naar beneden als ik vraag: ‘Heb jij last van deze manier van studeren?’ ‘Ja, nou…’ mompelt ze. ‘Nora, vertel op, heb jíj er last van?’

Dan lijkt er een kwartje te vallen. Ze veert omhoog: ‘Nee, ik heb er helemaal geen last van! Weet je wie er last van heeft? Mijn moeder want die vindt dat het anders moet. En mijn leraren, die hebben er ook altijd last van gehad en van alles geprobeerd om mij hierin te veranderen.’

Een paar weken later kijken we terug op de voorbereiding en het verloop van haar examens. ‘Anne, er was maar één vraag nodig om mij te helpen inzien hoe ik het beste en het fijnst studeer,’ vertelt Nora. ‘Oh ja, welke dan?’, vraag ik haar. ‘Nou, die vraag of ik last had van de manier waarop ik het tot nu toe eigenlijk altijd deed.’

Is daarmee de kous af? Ik denk van niet, want het is natuurlijk de vraag of Nora op de lange termijn veel onthoudt met deze studiestrategie. Daarnaast is ze diverse mensen tot last: met name haar ouders en haar zus hebben er onder te lijden. Ze houdt hen ’s nachts wakker en ze is de volgende dag niet te genieten. Maar het vinden van een oplossing hiervoor, behoort tot de volgende stap. Lees verder.

Anne van Hees

Anne van Hees werkte als leerkracht en werd, na haar studie onderwijskunde, docent op de Fontys Pabo. Inmiddels is ze coach en begeleider bij Hulp bij ADHD, een bureau dat ADHD en aanverwante problematiek benadert vanuit de positieve psychologie. Daar en op haar eigen site blogt Anne regelmatig over onderwijs, opvoeding en ouderschap.