Uitgegumd, alsof hij niet bestaat

6 maart 2023

Als begeleider van thuiszitters krijgt Carlijn Willems vaak wanhopige ouders op bezoek om te praten over de toekomst van hun kind. Zo ook de ouders van Mart. Hun wanhoop is voelbaar, maar door het gesprek met Carlijn glijdt langzaam de spanning van hun schouders af.

Het samenwerken met ouders en andere betrokkenen rondom een leerling vormt de basis, een goede bedding voor de leerling en de herstart in het onderwijs. Bezoek aan thuis, gesprekken op school, telefonisch contact en e-mail, er zijn allerlei vormen om korte lijntjes te creëren. Zo is er altijd een eerste ontmoeting op school. Altijd mooie en intense gesprekken. En ze maken altijd indruk op mij. Net zoals onderstaande ontmoeting.

 Al een poosje was er verkennend contact tussen ouders, zorgpartijen en school. En vandaag was het zover. Een eerste ontmoeting met alle betrokken rondom een mogelijk nieuwe leerling, Mart. Voor mij als leerkracht is dat altijd een bijzonder moment. Een eerste moment waarin ouders hun verhaal vertellen. Het voelt als een papieren tekst die tot leven komt. Een moment om elkaar nader te leren kennen. Een moment waarin we de mogelijkheden gaan verkennen. Een moment waarin we de verwachtingen mogen uitspreken.

Samen met mijn collega’s wacht ik met thee en koffie op onze gasten. Gespannen en onzeker komen de ouders binnen. Samen met andere betrokkenen nemen ze plek aan onze grote tafel. De ouders van Mart krijgen de ruimte om hun verhaal te doen. Ze geven hun zoektocht naar een passende plek voor hun kind woorden. Boosheid, verdriet en teleurstelling vullen de kamer.

Ook hun kind heeft recht om te groeien

De wanhoop van deze ouders is voelbaar. Al enkele jaren (!) zit Mart thuis en is er geen school die toekomst ziet. Ouders steken niet onder stoelen of banken dat ze soms ook met hun handen in het haar zitten en dat ze regelmatig ook niet weten wat ze aan moeten met Marts complexe vraagstuk.
Verdrietig worden ze van de afwijzingen die er regelmatig zijn. En ondanks dat ze beseffen dat het niet makkelijk is, voelt het oneerlijk! Ook hun kind heeft recht om te groeien. Op goede momenten is er vraag naar ontwikkeling: interesse in rekenen en lezen, nieuwsgierigheid naar school en klasgenootjes die daarbij horen.

Ik merk aan mezelf dat het verhaal me raakt. Een jongen die jaren thuis heeft gezeten, die uitgeschreven is op zijn oude school. Uitgegumd, alsof hij niet bestaat. Hoe moet dit voelen? En hoe kan dit gebeuren? Wat een impact heeft dit op een kind en op het gezin. Tijdens het verhaal van Marts ouders flitsen deze dingen door mijn hoofd. En wat staan ze in schril contrast met hoe ik werk met de leerlingen die in mijn groep zitten.

Als we als de intentie uitspreken om samen te gaan verkennen wat de mogelijkheden zijn, vallen zijn ouders stil. Vol ongeloof kijken ze elkaar aan. Langzaam valt de spanning van hun schouders en lichten hun ogen op... Hoop komt de ruimte binnen en samen kijken we naar de mogelijkheden.

Hoe de weg er gaat uitzien is nog onduidelijk en de tijd gaat daar antwoorden op geven.
Maar vanaf nu denken wij met deze ouders mee en kijken wij wat wij als school kunnen betekenen om bij te dragen aan de ontwikkeling van Mart. Het samen denken in mogelijkheden en kansen maakt het verschil, ook voor dit kind! Want dat is toch waar onderwijs om draait? Bijdragen aan de ontwikkeling, ook voor kwetsbare kinderen.

Carlijn Willems is leerkracht op vso De Bodde en eigenaar van coachingspraktijk Stoei en groei coaching & bewustwording