Ruzie in de klas. En dan zegt Youssra: ‘Tien keer diep ademen, juf.’

2 september 2016

De laatste dag voor de zomervakantie. Juf Elly de Jong geniet met haar kinderen van wat ze met elkaar hebben, van de verbondenheid in de klas. Tot Sher en Leonid plots in gevecht raken. Ze merkt dat ze het er zelf moeilijk mee heeft. Welke rol moet ze nemen? Een blog over (kwetsbaar) zijn, vertrouwen en kinderen betrekken: ‘En dan zegt Youssra: tien keer diep ademen juf.’

De laatste dag voor de zomervakantie met mijn groep 3. Een heerlijk dag waarin we genieten van elkaar.

Sher is erg opgewonden en emotioneel, omdat het zijn laatste dag is met ons. Toen ik hoorde dat ik een groep 4/5 zou krijgen, wist ik meteen: Sher neem ik mee in de nieuwe groep. Het gaat zó goed met dit aandoenlijke joch, een jongen die het zichzelf en zijn omgeving lastig kan maken en waar ik, samen met de groep ook zó van kan genieten. Wat ik tot voor kort niet wist, is dat hij na de vakantie naar de Islamitische school gaat. Sher wist dit al wel, maar omdat hij er niet over mocht praten, vertoonde hij de laatste tijd zeer opvallend gedrag.

Het laatste half uur samen. Ik loop even de klas uit en zie bij terugkomst een echt gevecht tussen Sher en Leonid. Het tweede gevecht op deze dag, verbazend, want vechten komt uitzonderlijk weinig voor.

Ik heb het moeilijk, welke rol moet ik nemen?

We hebben maar een half uur, een belangrijk half uur, kostbaar delen van terugkijken op zo’n mooi jaar, samen en vooruitkijken.

Ik deel mijn emotie en vertel dat ik dit lastig vind. Moet ik deze vechtpartij aandacht geven, terwijl we allemaal weten waar het vandaan komt? Maar meer nog deel ik, dat ik terug wil naar ons gevoel van verbondenheid met elkaar, dat net nog zo aanwezig was. Dat ik ons dat niet wil laten afpakken door dit incident.

En dan zegt Youssra: tien keer diep ademen juf.
En ik volg haar advies op.
Hatice, die de hele middag haar kleine gitaar mooie melodietjes weet te ontlokken, begint daar weer mee en Ömer zegt: ‘Doe uw ogen dicht juf, dat helpt.’
Ik geef gehoor aan zijn suggestie.

Onmiddellijk daalt er een diepe rust over mij en onbedwingbaar krullen mijn mondhoeken zich tot een brede glimlach en vullen mijn ogen zich met tranen van ontroering, die mijn kinderen mogen zien, als ik mijn ogen open.

Ik heb alle ruimte om de papieren te pakken met complimenten. Alle kinderen hebben voor iedereen in de groep een compliment bedacht en getypt. Ik heb die persoonlijke complimenten per kind op één vel gezet, met een mooie foto van de klas erbij; met het idee, dat als je later denkt aan deze tijd, of als je je eens alleen voelt, je altijd terug kunt kijken naar alle mooie woorden die je nu ontvangt.

De kinderen lezen de teksten vol aandacht en regelmatig maakt een kind een opmerking over een tekst.
Crina is geraakt door de tekst: Crina is ook een harde werker, dit komt echt in mij hart omdat het waar is, juf.
Youssra voelt zich gekoesterd door Je bent een mooi meisje, dat snap ik, ze voelt zich snel niet gezien.
A’dab vindt deze tekst bijzonder: Je bent bij ons. Dan kijkt ze op mijn blad en wijst op de volgende tekst: Juf Elly geeft goed les, ik vind haar lief en ze geeft nooit straf, en zegt: dat is echt waar juf.

Dan kijken we op. Aan de overkant van de kring klinkt gelach van Sher en Leonid. Ze zitten naast elkaar en lachen onbedaarlijk om de tekst: Sher is me vriendin en grappig.

Elly de Jong is werkzaam op OBS De Roos in Amsterdam. Ze was in 2013 genomineerd voor leerkracht van het jaar in het PO.