Oudergesprekken: niet alleen spannend voor de leerkracht

25 november 2017

‘Beste jongen, je bent altijd érgens goed in!’ Met deze mooie woorden van de schooldirecteur realiseerde het kleine broertje van Heleen Iordens zich dat hij misschien toch niet overal slecht in was. Want dat was hij inmiddels gaan geloven nadat zijn ouders een aantal lastige gesprekken op school hadden gevoerd. Voor Heleen was dat een eye opener, en toen ze later zelf als moeder aanschoof voor een gesprek over haar dochter op school, realiseerde ze zich hoe spannend deze kunnen zijn voor ouders.

Ik weet het nog goed, de avond voorafgaand aan de dag waarop ik de allereerste oudergesprekken van mijn leven moest gaan voeren. Ik zat aan tafel bij mijn moeder en benoemde dat ik het best wel spannend vond om ouders over (de ontwikkeling van) hun kind te vertellen.

‘Noem alsjeblieft ook altijd een paar goede kanten van het kind.’ Ik keek mijn moeder lichtelijk verbaasd aan, ervan uitgaande dat dat toch evident was.

Toen kwam ze met een verhaal over mijn broertje op de proppen. Ze heeft in zijn schoolloopbaan op menig kinderstoeltje, tegenover tal van verschillende juffen gezeten.  In het begin vol verwachting. Immers, deze juf zou ook wel zien hoe leuk, lief, mooi, knap, slim, creatief en fijn mijn kind is..  Na drie van dit soort verwachtingsvolle rondjes was de lol er wel enigszins vanaf en bleken juf en mijn moeder toch een totaal ander beeld van één en hetzelfde kind te hebben.

De keren waarin het gesprek binnen no-time ging over alles wat anders zou moeten, storend zou zijn voor.... of onvoldoende zou zijn, namen met het jaar meer toe. De gesprekken maakten indruk.

Het idee dat de school en mijn moeder, maar bovenal mijn broertje en de school geen match zouden zijn, won gedurende de jaren meer aan terrein.

Alle doorzettingsvermogen van een ieder ten spijt, na zes jaar op dezelfde school werd besloten dat mijn broertje de laatste twee jaren op een andere school zou afmaken.

Mijn moeder begint te stralen als ze vertelt over de ontvangst op deze andere school. In plaats van het gesprek met mijn moeder te voeren, richtte de directeur van deze school het woord tot mijn broertje.

‘Vertel eens vent, waar ben jij allemaal goed in?’

Mijn broertje, na zes jaar inmiddels overtuigd van zijn niets-kunnen, antwoordde: ‘Ik ben nergens goed in.’

De directeur schoot in een bulderende lach die mijn broertje verschrikt deed opkijken.

‘Beste jongen, je bent altijd érgens goed in! Vertel eens, is het topografie, is het lezen, is het een zwaantje aan de ringen maken?’

Met die laatste suggestie opende hij in 1 tel een blik vol dingen waar een jochie van 10 ook goed in kan zijn. Mijn moeder keek met tranen in haar ogen naar het gesprek tussen directeur en haar kind, dat eindelijk voor vol werd aangezien.

Zojuist had ik zelf als moeder het allereerste oudergesprek over mijn dochter. Nu pas snap ik dat niet alleen een juf zenuwachtig kan zijn voor de oudergesprekken op haar programma, maar dat het voor een ouder minstens zo spannend kan zijn.

Heleen Iordens is trainer, deugden-yogadocent, kindercoach en moeder. Daarvoor werkte ze als leerkracht, en voor haar blogs put ze uit die jarenlange onderwijservaring.