Noor heeft iets nieuws geleerd: 'Doei bij'

3 april 2018

Als je aan een volwassene de vraag stelt 'Wanneer heb je voor het laatst iets nieuws geleerd?', moeten ze vaak lang nadenken. Best wonderlijk, vindt Angeline Smits, want in het echte leven leer je en dat leren houdt nooit op. In dit gesprekje met de tienjarige Noor vertelt Noor over haar innerlijke stem en hoe ze die nu gebruikt om zich te concentreren.

Ik ben Noor. Ik ben 10 en ik word 11.

Ik hou veel van sporten, dat is wat ik ’t liefste doe. Ik zit op turnen en paardrijden. Ik hou echt van paarden. Ik heb een half eigen paard. Nou ja, een verzorgpony dus. Daar rij ik niet op hoor, want dan sleep ik met mijn voeten over de grond. Ik hou ook heel erg van lezen, ik heb twee planken vol boeken.

Ik ben er trots op dat ik niet meer zo snel iets afraffel. Ik denk na als ik iets opschrijf.

Dat afraffelen deed ik soms wel bij toetsen. Dan werd ik zenuwachtig als ik zag dat anderen al klaar waren. Ik wilde dan ook klaar zijn en dat wist mijn juf wel. Ik heb met haar daarover gepraat. Zij zegt ook dat ik het beter kan als ik de tijd neem om na te denken.

Ik weet dat ook wel van mezelf. Dus daar heb ik iets op gevonden.

Want ik weet dat ik, niet alleen bij een toets maar ook als ik gewoon werk of als er iets uitgelegd wordt, veel om me heen wil kijken.

Vroeger keek ik omhoog als ik zat te werken en zag bijvoorbeeld een bijtje vliegen en dacht dan 'Hé… bijtje!' En dan keek ik daar de hele tijd naar, waar vliegt ’t bijtje heen…

Dan hoorde ik helemaal niet meer wat er gezegd werd of ik wist niet meer waar ik mee bezig was.

Nu kijk ik even en zeg in mezelf: 'Doei bij!' en ik ga weer door.

Hoe ik dat heb geleerd?

Nou, ik dacht  ineens: 'En NU wil ik het echt weten, nu wil ik goed op gaan letten.' Zodat ik het eerder snap. Ik gebruik nu dat stemmetje in me. Als ik afdwaal zeg ik 'Doei!'

Daar heb ik ook wat aan als ik een wedstrijd moet doen met turnen. Ik hoor nu goed wat ik moet doen als ze dat aan het vertellen zijn. Dan weet ik het en ga ik in één keer!
Ik hoef niet meer bang te zijn, zo van 'Oh jee, wat moet ik nu doen?'

Laatst was ik opeens derde geworden. Ik hoorde mijn naam omroepen en dacht 'Het is me gelukt!' Dat kwam omdat ik dat stemmetje hoorde en daarna dacht: 'Doei! NU moet ik erop gericht zijn en het in één keer doen.' Daar ben ik echt trots op.

Angeline Smits is een creatieve onderwijsprofessional, oud-schoolleider en inmiddels trainer en begeleider. Dit is haar website.