‘Kinderen moeten zo jong mogelijk leren dat de wereld geen leuke plek is als je niet hard leert'

18 juni 2017

De moeder van Charlotte is een vlotgebekte vrouw met een stevige mening. Een alleenstaande moeder, juriste, die de juf al in de eerste schoolweek laat weten dat haar dochter moet leren dat de wereld geen leuke plek is als je niet hard leert en die dus afspraken wil maken over de cognitieve ontwikkeling van haar kind. Leerkracht Heleen Iordens ziet echter een dromerig meisje, een zachtaardig kind. Ze snapt deze moeder, maar gaat ook het gesprek aan om samen op één lijn te kunnen komen. Dat blijkt lastiger dan gedacht.

Meteen al valt ze me op: Charlotte.  Ze is 8 jaar, droomt gedurende de dag haar hele leven aan elkaar, kan met een stellige zekerheid de meest schrijnende beweringen doen en haar half-Surinaamse ogen zien dingen die voor het gemiddelde Nederlandse kind en haar juf onbereikbaar zijn.

Al in de eerste week van het schooljaar staat haar moeder bij me op de stoep. Ze wil duidelijke afspraken maken omtrent de cognitieve ontwikkeling van Charlotte. Moeder, zelf juriste, overtuigt mij van het belang van een gedegen basisontwikkeling. Kinderen moeten de tafels leren, kinderen moeten zo jong mogelijk leren dat de wereld geen leuke plek is als je niet hard leert en haar kind moet vooral enorm achter de vodden aangezeten worden. Geen tijd om te dromen, maar een actieve werkhouding.

Ik luister. Ik snap deze moeder. Van de vader ontbreekt elk spoor, zij staat er alleen voor. Alleen met twee kinderen. Twee kinderen die ze alle kansen en mogelijkheden wil geven. Kansen en mogelijkheden die, volgens haar, alleen tot ontplooiing komen met discipline en hard werken.

Ik denk aan Charlotte. Het zachtaardige, liefdevolle kind. Het kind dat zo veel verder lijkt te zijn dan de eenvoud van haar tafelsommen. Ze lijkt de realiteit van haar aardse leven te ontvluchten in haar dromen. Hoe ga ik deze moeder vol zorgen, die mij verbaal volledig onder tafel lult, aangeven dat ik denk dat dit kind naast discipline en hard werken, nog iets anders nodig heeft?

Als er een pauze valt in haar woordenstroom, pak ik de portfoliomap van haar kind. Ik zet hem voor ons op tafel en zeg: 'Wij hebben beiden hetzelfde doel: met Charlotte moet het goed gaan.' Ze knikt, en wil me onderbreken.

Ik vervolg mijn verhaal: 'Ik heb daar als professional mijn visie op en jij hebt daar als ouder jouw idee over. Laten we kijken hoe we elkaar kunnen aanvullen opdat we een zo compleet mogelijk idee krijgen van hoe we Charlotte het beste kunnen begeleiden.' Ik kaart voorzichtig het gemis van haar vader aan. Dit keer word ik wel onderbroken: 'Ja, ze moet ermee leren leven dat ze nou eenmaal geen vaderfiguur in haar leven heeft.'

Ik kijk naar de vrouw tegenover me en zie dat dit de enige houding is die ze momenteel aan kan nemen. Ik voel compassie en.. ik maak me zorgen. Zorgen over een kind dat thuis geen kans krijgt om haar kinderzorgen te ventileren en dus de school gebruikt om tot rust te komen en te ontspannen. Even weg te dromen in haar eigen, veilige wereld.

Ik sluit het gesprek af met de beslissing dat er een huiswerkschriftje zal komen voor Charlotte, opdat ze bij kan werken wat ze in de klas wegdroomt.

Een beslissing die indruist tegen mijn gevoel, maar die noodzakelijk lijkt om op 1 lijn te komen met de moeder van dit meisje. Uit ervaring weet ik dat dat eerst nodig is voor er een eventuele opening ontstaat om te kunnen luisteren naar mijn kant van het verhaal.

Als het gesprek is afgelopen en ik alleen in mijn lokaal zit, moet ik mijn tranen bedwingen. Ik heb te doen met dit kind. Ik denk te weten wat haar behoefte is en het is me niet gelukt om de belangrijkste persoon die ik hiervoor nodig heb, hierover te vertellen. Ik heb me voor de zoveelste keer laten overdonderen door de ouder tegenover me aan tafel.

Met een zwaar gevoel rijd ik naar huis, waar de tranen alsnog komen wanneer mijn man vraagt hoe mijn dag was.

Heleen Iordens is trainer, deugden-yogadocent, kindercoach en moeder. Daarvoor werkte ze als leerkracht, en voor haar blogs put ze uit die jarenlange onderwijservaring.