‘Juf, Ik heb mijn huiswerk wel gemaakt, maar mama is het vergeten in mijn tas te stoppen…’

30 november 2020

In de bovenschoolse plusklas van Nynke Postuma krijgen de kinderen ook huiswerk. Alleen: niet iedereen maakt dat elke week netjes. En er worden ook altijd redenen aangevoerd voor waarom het niet gebeurd is. Maar wat nu? Nynke zet de kinderen in de kring om daar met ekaar over te praten. Vooral door vragen te stellen.

‘Juf, ik heb mijn huiswerk voor de PlatOOklas niet gemaakt… Ik ga vanmiddag met mijn beste vriend naar de bioscoop. Daar heb ik zoveel zin in en daardoor heb ik helemaal niet aan mijn huiswerk gedacht...’
‘Nynke, ik heb mijn huiswerk wel gemaakt maar ben het vergeten mee te nemen…’
‘Oh Nynke, Ik heb mijn huiswerk ook wel gemaakt, maar ik zie nu dat mijn mama het is vergeten in mijn tas te stoppen…’

Drie kinderen spreken mij bij de kapstok al aan over het vergeten huiswerk.

‘Gaaf dat je met je beste vriend naar de bioscoop gaat! Ik kan me voorstellen dat je daar erg naar uitkijkt!’
‘Vervelend dat je het vergeten bent...’
‘Je moeder is het vergeten… Is zij verantwoordelijk voor jouw huiswerk?’
‘Weet je wat? We hebben het er straks in de kring, samen met de andere kinderen, over!’

Een mooie aanleiding voor een gesprek met de gehele groep! Aandacht voor het proces, de persoonlijke ontwikkeling centraal en de autonomie van de leerling ondersteunend. 

Vanuit een veilige sfeer vragen stellen die aanzetten tot nadenken, zonder oordeel en met ruimte voor eigen inbreng.

De leerling die vanmiddag naar de bioscoop gaat begint te vertellen. Hij vertelt dat hij er zo naar uitkijkt om naar de bioscoop te gaan. Hij ziet zijn beste vriend door de coronaregels veel minder vaak en samen naar de bioscoop gaan is al helemaal lang geleden.

Ik vraag aan de anderen uit de groep of ze het herkennen; dat je ergens zo naar uitkijkt dat je andere dingen vergeet. En of het wordt herkend! De andere kinderen weten voorbeelden te noemen waarbij het hen ook overkomen is. 

Vervolgens vraag ik hoe ze er nu voor zorgen dat het niet meer gebeurt. Er komen allerlei tips voor de leerling. De meeste tips leiden naar het bewust inplannen van het huiswerk. Juist als je weet dat je het misschien wel vergeet, is het handig als je het bewust plant. 

Zo vertelt de ene leerling dat hij het altijd meteen doet op de dag dat hij het huiswerk krijgt. En als hij op die dag geen tijd heeft, dan doet hij het op de eerstvolgende dag dat hij wel tijd heeft. Een ander maakt het altijd op dezelfde dag in de week. Weer een ander zet het op de weekplanner die het gezin heeft, zodat haar vader of moeder haar er ook aan kan helpen herinneren. 

Ik vraag de leerling die het huiswerk helemaal niet gemaakt heeft of hij een tip gehoord heeft die hij komende week uit gaat proberen. Hij vertelt dat hij samen met zijn moeder gaat kijken wanneer hij er tijd voor heeft en het dan ook noteert in de gezinsagenda.  Ik wens hem succes. Geef aan dat ik benieuwd ben hoe het zal bevallen. En dat ik benieuwd ben of het uiteindelijk een manier gaat zijn die bij hem past.

Vervolgens gaan we in gesprek over de situatie dat je het huiswerk wel gemaakt hebt, maar vergeet mee naar school te nemen. Ook deze situatie geeft veel herkenning en al snel vliegen de tips om dit te voorkomen over tafel. Aan desbetreffende leerling vraag ik of er een tip bij zit die hij komende week gaat proberen. Hij geeft aan dat hij, zodra hij het werk gemaakt heeft, het in zijn tas stopt zodat het mee naar school komt. ‘Tenminste… als ik mijn tas dan niet vergeet!’ zegt hij er lachend achteraan.

Vervolgens kom ik bij het meisje dat aangaf dat haar moeder vergeten is het huiswerk in haar tas te stoppen. Ook aan haar vraag ik of ook zij een tip gehoord heeft die ze gaat uitproberen.

‘Nee’, zegt ze, ‘Ik heb je toch uitgelegd dat het door mijn moeder komt, dan heb ik niks aan de oplossingen die genoemd zijn. Mijn moeder moet er aan denken…’

Ik geef haar terug dat ze op deze manier afhankelijk is van haar moeder, misschien kan ze ook zelf de verantwoordelijkheid op zich nemen? Ze kijkt mij bedachtzaam aan. Ik zie aan haar dat ze erover nadenkt en beslis dat dat voor haar voor nu genoeg is…

Ik heb nu al zin in het vervolggesprek… kan niet wachten tot volgende week!

Nynke Postuma werkt voor PlatOO (een bestuursorganisatie voor 15 openbare en algemeen toegankelijke scholen in regio Zuid-Oost Brabant) . Ze zit in de Excellentiebrigade en samen met haar collega's verzorgt ze onderwijs voor hoog- en meerbegaafde leerlingen.