'Joef, ik op tijd voor rekkenen?'

19 februari 2021

Om kwart over zeven hoort basisschoolleerkracht Neelke Ebben het Teams deuntje al gaan. Wie belt haar zo vroeg? Dat moet een collega zijn, of niet..?

Terwijl ik bezig ben mijn natte haren in een handdoek te wikkelen, klinkt het oproepdeuntje van Teams in mijn woonkamer. Het is kwart over zeven in de ochtend, 7.11 uur om precies te zijn. Hoewel mijn collega Leonie en ik altijd even bellen voordat de thuisonderwijs-dag begint, is dit toch wel erg vroeg voor een collegiaal oppep/overlegmoment.

Het deuntje houdt aan. Het is Yemane. Als ik met mijn muis op de groene knop van opnemen klik, hoor ik vrijwel direct haar stem. “Joef, joef!” Een enorme bos haar verschijnt in beeld. “Ik op tijd vor rekkenen?”

Haar camera staat aan, de microfoon ook. En alles werkt. Dat is al heel wat. Het beeld is donker, het enige wat ik kan zien zijn haar gezicht en haren. Vooral heel veel haar dat alle kanten op staat. Ik lach. Ze stelt haar vraag opnieuw.  Zo voelt het dus als je hart smelt.

Met een grote glimlach op mijn gezicht leg ik haar uit dat ze op tijd is voor de rekenles. Heel erg op tijd zelfs. De les begint om half 10. Beteuterd kijkt ze me aan. “Mijn mama zeg jij online, jij les noe.” We kletsen nog even, voordat Yemane ophangt om haar nachthemd in te ruilen voor kleren, haar haren te kammen en iets te eten.

Als ik ruim twee uur later de les in Teams opstart, is Yemane een van de eersten die ik zie. In het licht, aan de keukentafel, met haar haren in een hoge staart. Voor de eerste keer in inmiddels drie weken thuisonderwijs is ze er vanaf het begin van de les bij. Zonder dat ik haar heb ingebeld. Stralend kijkt ze mijn en vele andere woonkamers binnen.

Kinderen van zeven en acht jaar, de meesten met een van school geleende laptop die ze thuis delen met broertjes en zusjes. Ze zijn misschien niet altijd online op het juiste moment. Ze maken verkeerde bladzijdes, omdat 23 zoveel lijkt op 32. Soms hebben ze alle opdrachten fout, omdat uitleg volgen van een juf die vanwege de trage verbinding haperend in beeld verschijnt, behoorlijk ingewikkeld is. Net zo moeilijk als het oefenen van je sommen terwijl je broertje aan je mouw staat te trekken of je moeder tegen een andere computer praat. Ze hebben het toch maar mooi gedaan.

Als we weer op school zijn, na ruim zeven weken, vraag ik de kinderen wat ze het allerleukst vonden van het thuisonderwijs. Zodra Yemane de beurt krijgt, vertelt ze schaterend over míj́n mooiste moment, door háár ogen: die ochtend dat ‘de joef een doek op haar hoofd heb’.

Neelke Ebben is leerkracht van groep 4/5 op basisschool De Heydonck, een basisschool waar kinderen met een niet-Nederlandse achtergrond instromen in de reguliere groepen, nadat zij een periode in de taalklas van de school hebben gezeten.