Flexplekken in groep 3: ‘Het is gewoon zoals het gaat: goed’

10 oktober 2015

‘Vanmorgen toog ik met camera en statief richting school. Ik had al bedacht wat ik wilde filmen en zette de boel klaar. ’ Leerkracht Mascha Groenman en haar duo-collega werken sinds dit schooljaar met flexplekken in groep 3. Dat trok natuurlijk de aandacht van de andere collega’s, en dus besloot Mascha om een ochtend te gaan filmen in haar klas, en de kinderen te vragen hoe zij het nu beleefden, dat flexwerken. Maar dat liep even anders dan zij verwachtte. Pas aan het einde van de dag viel het kwartje.

Samen met mijn duo-collega besloot ik dit schooljaar te gaan werken met flexplekken in de klas. We hadden bedacht dat dat beter aan zou sluiten op de kleutergroepen en dat het ook beter aan zou sluiten bij de behoeften van de kinderen. Zo gezegd, zo gedaan. We maakten een plan en probeerden het uit. Het werkt als een trein en ik zou niet meer anders willen.

Omdat het idee ‘flexplekken’ voor een aantal collega’s wat vaag bleef, werd het plan geopperd om  bij elkaar in de groep te kijken. Dat idee was leuk, maar bleek niet handig: de dagen zijn overvol en er is eigenlijk geen tijd om eens rustig bij elkaar een kijkje te nemen. Om toch te kunnen delen, opperde ik het idee te filmen in de klas. Dat moest werken. Vanmorgen toog ik met camera en statief richting school. Ik had al bedacht wat ik wilde filmen en zette de boel klaar. We begonnen in de kring, waar ik het werken met flexplekken aankaartte. Ik stelde wat vragen in de hoop dat de kinderen uit zichzelf de voordelen zouden gaan benoemen. Maar zo ging het niet. Ik raakte wat vertwijfeld door de antwoorden van de kinderen.

‘Ik kies het liefst dat plekje, want dan kan ik je goed zien.’

‘Achter de kast is het rustig.’

‘Aan de zijkant, want dat heb ik maar 1 buurvrouw.’

‘Waar nog plek is ga ik zitten, het maakt me niet uit.’

‘Als mijn lievelingsplekje bezet is, kies ik een ander.’

Heel veel meer hadden ze er niet over te zeggen. Dat maakte me een beetje onzeker en het filmpje een beetje kort. Ik filmde nog even hoe ze aan het werk waren (stil en taakgericht) en borg toen het toestel weer op. Pas aan het einde van de dag viel bij mij het kwartje: het is heel gewoon voor deze kinderen. Ze weten niet anders en het werkt goed. Dat houdt dus in, dat we bij de behoeften en de gewoonten hebben aangesloten.

Sorry collega’s, het filmpje is wat saai…..het is nl. gewoon zo als het gaat in groep 3. Goed.

Mascha Groenman is leerkracht op een basisschool in Bergen en moeder van twee kinderen. Dit is haar eigen blog.