‘Een leraar is niet echt een echt levend mens’

5 november 2018

‘Het zal de krant van gisteren zijn geweest, waarin weer iets stond over het heiligenleven dat politici en leraren moeten kunnen leven’, zegt Rob Bekker over de irritatie die hem overviel en die leidde tot dit blog. Rob, leraar Nederlands aan vluchtelingen en migranten op ISK Ithaka, beschrijft de eisen en verlangens die dagelijks op zijn leraarschap geprojecteerd worden en die hem eerder hinderen dan helpen in het doen wat nodig is: ‘Hoe kan een leraar ooit een volwassene worden?’

Een leraar is niet echt een echt levend mens.

Wanneer ik in het eerste van vier blokuren van de dag een dictee heb gegeven (ze vragen er in het begin van het schooljaar om, ik weet dan ook niet hoe dat komt) en tijdens het tweede blokuur in een andere klas gewerkt heb, dan vragen zij van dat eerste blokuur bij het binnenlopen aan het begin van het derde blokuur of ik hun toets heb nagekeken.

Een leraar is niet echt een levend echt mens.

Er was wat gedoe links achterin en omdat ik liever honoreer wat ik waardeer dan dat ik afzeik wat me niet bevalt, moet ‘wat er is gebeurd’ (o, wat haat ik de laffe passieve formulering van het eigen gedrag, komen ze daar thuis wel mee weg?) worden doorgesproken in de tijd dat de jongsten liever naar hun slecht verdienend werk zouden vertrekken en in tijd waarin de oudste even wat parels van de dag had kunnen doornemen met zijn collega’s. Degenen die me dat plezier afnemen, zijn boos. Op mij.

Een leraar is niet echt een levend echt mens.

Ze willen duidelijke regels. Aan de muur. Ik begrijp niet waarom ze die dan niet ophangen. Bij mij thuis hangen geen regels over hoe wij ons gedragen aan de muur.

Een leraar is niet echt een levend echt mens. 

Dan komt er een envelop in je postvak. Lesbezoek. Zo lang ben ik er al, dat er een brief kwam. Nu komt er een mail. Die enveloppen maakte ik de afgelopen jaren niet meer open. Dan stond degene die het als leerzaam ervaart dat ik met hem spar, opeens in een andere rol in het stamlokaal van mijn leerlingen en dan hadden we daarover een gesprek waar geen leerling bij was. 

Een leraar is niet echt een levend echt mens.

Ik heb dit in het gebouw waar ik werk nog niet altijd door. Thuis wel, zonder dat ik er met iemand over spreek. De eenzaamheid van het beroep. Hoe kan een leraar ooit een volwassene worden?

Een leraar is niet echt een echt levend mens.

In het lopende jaar mag en kan en moet ik zelf aangeven wanneer mijn les wordt bezocht. Ik mag en kan en moet ook geheel naar eigen inzicht mijn portfolio digitaliseren zodat ik op elk moment dat het de bevoegden behaagt, kan worden bezocht. Dit is het jaar van de strikte privacy-wetgeving.

Een leraar is niet echt een echt levend mens.

Rob H. Bekker

Rob Bekker noemt zichzelf ‘taalarbeider en taalmeester’: naast leraar NT2 op het Ithaka College, is hij docent Pedagogische Tact in zijn eigen team, geeft hij een tijdschrift uit en schrijft en vertolkt hij gedichten en liedteksten met zijn band Zimihc.