De onbekommerde schooltijd en de periode van moetisme erna: 'Wat wens jij anderen toe?'

11 december 2014

'Als leerkracht speel je zo'n enorme rol in het leven van een mens. Welke toegevoegde waarde heb jij? Hoe doe jij er toe?' Jack Provily denkt terug aan zijn eigen schooltijd. Het was ontspannen, er was humor, het draaide om mensen.  Reden voor hem om als volwassenen zelf het onderwijs in te gaan. Zijn overdenking: 'Wat wens je anderen in hun leven toe?'

Zaterdag 29 november luisterde ik naar een interview met Ivo de Wijs over zijn fascinatie voor rijmen. Er werd hem gevraagd of hij nog wist wanneer dat voor het eerst zichtbaar werd. De Wijs antwoordde dat hij in groep 8 (toen nog de zesde klas), een meester had die veel tijd besteedde aan spelen met taal, drama, poëzie en verhalen schrijven. 'Daar moet mijn passie ontstaan zijn', aldus De Wijs.

Ik realiseerde dat de meester van Ivo door zijn liefde voor taal een aantal van zijn kinderen iets voor de rest van hun leven had meegegeven. Naast de dingen die hij ze moest leren, creëerde hij ruimte voor de dingen die hij belangrijk vond.

Onlangs sprak ik een oud-leerling die mij vertelde dat ze nog vaak terugdenkt aan de tijd bij ons op school. Ze vertelde dat er alleen maar beelden bij haar zijn van feesten, uitstapjes, spel en bijzondere activiteiten. 'Wat een heerlijke tijd was dat', zo verzuchtte ze. 'Als ik dat vergelijk met de tijd die mijn kinderen nu doormaken. Het is allemaal zo serieus. Er is geen tijd om niets te doen zoals ik dat bij jou heb ervaren.'

Ik besefte dat ik wilde dat mijn leerlingen leerden om te genieten van het leven. En weer begreep ik hoe belangrijk ik het dus vind om te lachen met elkaar. Naast de kerndoelen die ik hen moest leren, probeerde ik ze bij te brengen zichzelf en het leven niet te serieus te nemen...

Xandra van Hooff, een collega-blogger, schreef een stukje wat mij intrigeerde. Zij schreef over de waarden die je drijven in je leven. Volgens haar verwarren we onze waarden soms met waar we zelf behoefte aan hebben. Ze vraagt vervolgens: ‘Wat wens je anderen in hun leven ook toe?’ Daarmee kom je waarschijnlijk dicht bij je eigen waarden.

Het zette me aan het denken... Wat wens ik anderen toe? Plezier in onderwijs!

Ik ben ooit het onderwijs in gegaan omdat ik mijn schooltijd zelf zo luchtig vond. Als ik keek naar het werk van mijn vader, mijn oom, de ouders van mijn vrienden. Het was allemaal zo serieus! Er leek zo weinig ruimte. Er leek zoveel te moeten. De concurrentiestrijd, het presteren, het afrekenen, altijd tekort aan tijd. Het ging niet om mensen, het ging om prestaties.

Dit alles was zo tegengesteld aan mijn schoolervaringen. De ontspanning, de humor, het spelen leek te verdwijnen als je ging werken. Daarom was je leven naar mijn idee in twee delen op te splitsen. Je onbekommerde schooltijd en de periode van moetisme erna. Het leek mij fantastisch om te blijven werken in de ontspannen sfeer die ik had ervaren op mijn scholen. Dus koos ik voor (plezier in) onderwijs.

Als leerkracht wilde ik mijn leerlingen laten zien dat je kunt genieten van het leven. Ik wilde dat ze allemaal een fijne tijd hadden op school. Plezier in leren. Lol hebben en iets bereiken. Ontspannen terwijl je hard werkt. Lachen, relativeren, af en toe niks doen. Niets? Ja, niets.

Als je plezier hebt, gaat alles veel gemakkelijker. Je vergeet de tijd, je vergeet wat je lastig vindt, want er is ontspanning. Daarom geloof ik in plezier in onderwijs. Eerst voor een glimlach zorgen en dan pas leren. En als je iets geleerd hebt, vier je dat met elkaar. Weer plezier...

Laten we kinderen dus vooral laten spelen, lol maken, lachen, feesten, onbekommerd zijn, genieten van zichzelf, elkaar en het leven. Dan kunnen ze later als volwassene ook spelen, lol maken, lachen, feesten, onbekommerd zijn, genieten van zichzelf, elkaar en het leven. En minder moeten en meer ontspannen.

Plezier in onderwijs!

Als leerkracht speel je zo'n enorme rol in het leven van een mens. Welke toegevoegde waarde heb jij? Hoe doe jij er toe? Welke passie wakker jij bij je leerlingen aan? Hoe wil jij dat ze de tijd bij jou herinneren? Wat wens jij ze toe? Hoe laat jij dat zien? Neem je de ruimte om dit te doen?

Jack Provily is werkzaam geweest als leerkracht, intern begeleider en directeur in het Primair Onderwijs. Sinds augustus 2012 is hij onderwijsbegeleider. Dit is zijn website Zo Mooi Anders.