In de expositie 'Kinderen van Rotterdam' geven acht jongeren hun visie op onderwijs. Ze vertellen over wat ze nodig hadden en wat ze daarin soms wel en soms niet hebben gekregen. In hun mooie, persoonlijke verhalen tonen ze ons de bronnen waaruit ze - binnen en buiten school - hebben geput om zich te ontwikkelen tot waar ze nu zijn. In deze aflevering luister je naar het verhaal van Quinty.

De expositie die vanaf 2 okober 2023 te zien en te beluisteren is in het Rotterdamse Dokhuis, is een samenwerking tussen fotograaf Iris van 't Riet en stichting NIVOZ. Waar Iris de Rotterdamse jongeren op beeld vastlegde, ging redacteur Marco Martens met hen in gesprek.

‘Ik zit op de MBO-theaterschool en daar doe ik theatervormgeving, zoals decor, kostuum, grime, zeg maar het hele ontwerp eromheen. Het is veel meebewegen met wat er gevraagd wordt. Ik doe dit ook, omdat het gewoon zo breed is - en je er zoveel verschillende kanten mee op kan.’

‘Ik zit vanuit Weert nu in Rotterdam op kamers. Ik merk dat ik in een soort van een nieuwe fase van mijn leven zit. Ik leer veel nieuwe mensen kennen en heb het idee dat ik me heel erg aan het ontwikkelen ben. Nee, op de middelbare school ben ik in dat opzicht niet erg gestimuleerd. Ik haalde mijn zesjes, het was voor mij van oké, ik maak het gewoon af, maar niet dat ik het met lol deed. Ja, twee uurtjes handvaardigheid wel. Daar kreeg je een korte opdracht, daar kon je zelf mee aan de slag. Dat lag ook heel erg aan die leraar ook, als persoon. Het was wat gezelliger, er was minder afstand, het voelde alsof er ook ruimte voor discussie was.’

‘Ik vind het vooral jammer. Ik denk dat dit zo'n belangrijke periode in je leven is, je bent je aan het vormen. Het voelt alsof ik die hele periode – van mijn elfde tot mijn zestiende - een soort van ‘uit’ stond. Ik heb niet het idee dat ik iets belangrijks heb geleerd. Ik ben het ook allemaal weer vergeten.’