In de expositie 'Kinderen van Rotterdam' geven acht jongeren hun visie op onderwijs. Ze vertellen over wat ze nodig hadden en wat ze daarin soms wel en soms niet hebben gekregen. In hun mooie, persoonlijke verhalen tonen ze ons de bronnen waaruit ze - binnen en buiten school - hebben geput om zich te ontwikkelen tot waar ze nu zijn. In deze aflevering luister je naar het verhaal van Mohamed.

De expositie die vanaf 2 okober 2023 te zien en te beluisteren is in het Rotterdamse Dokhuis, is een samenwerking tussen fotograaf Iris van 't Riet en stichting NIVOZ. Waar Iris de Rotterdamse jongeren op beeld vastlegde, ging redacteur Marco Martens met hen in gesprek.

‘Voor mij was de middelbare school een eye-opener. Ik houd van games, films, manga, noem het maar op. Voor die tijd had ik niet echt mensen met iezelfde interesse. Maar op de Hugo de Groot was dat anders. De school was heel multicultureel. Ik heb heel veel kunnen leren en proeven.’

‘Ik was helaas niet echt heel studieus. Ik ben niveaus gezakt, gestegen, van gymnasium naar havo en toen op het MBO gekomen. Dat is eigenlijk waar ik echt begon met leren om te leren. Ik denk dat er een beetje een breathing room voor nodig was. Het niveau lag iets lager. Wat ik vaak te horen kreeg? Maak een planning, maak een schema, doe het gewoon. Maar als het niet werkt en dat telkens weer, opnieuw wordt gezegd, dan helpen woorden niet meer. Ik ben nu bezig om me te testen voor ADHD en het lijkt erop dat dat het is wat ik heb.’

‘Toen ik op de Hugo zat, werd er een documentaire gemaakt. Er werden dingen gezegd als: er zitten daar gangs en probleemkinderen. Kansarme kinderen werden we zelfs genoemd. Ik had het gevoel dat er een verkeerd beeld werd geschapen over mij. Het is voor mij een extra motivatie om zelf leraar te worden en zelf uiteindelijk een zegje te kunnen hebben als er zo'n cameraploeg komt. Ik volg de lerarenopleiding biologie op de hogeschool.’